Gili-gila
F. Mistral
euskaratzailea: A.O.
I
«Eneseme, nire eritxiz astiroegi lan dagizu eta elorri zurietatik zabiltz
egun osoan».
«Ama, adikatzen nazanean, sasi artean dakustaz, nora-nai joan, begi
urdin batzuk, beti an dagozan begi urdin batzuk».
«Ergel, garai ontan loratzen dan bedar donzella dozu... Ia ar eizu
ostera be, ar eizu atxurra-eta saia zaitez lanean».
II
«Eneseme, solo erdian iruditzen jat sarritan adia galdurik geratzen zarala-
eta aizearen zuzu-muzua entzuten dozula».
«Ama, idarren gaińean eguzkiak dizdiz egitean, abots bat entzuten dot
gozoa, erraietaraińo sartzen jatana».
«Ergel, txoriak dituzu, eurentzat abia egin nai dabenak... zu zoaz
azak landatzera, ene Danis gaixoa!»
III
«Eneseme, iruditzen jat bart ez dozula lo ondo egin: deadar egiten zenduan
eta oiu-intziriak».
«Ama, lo-gitxi ta ames bitartean, ikusi dot gau guztian neskatxa eder
bat igaroten neure begien aurretik».
«Ergel, irudi utsak dozuz amesak sortu daroezanak. Zutik, eguna ba
dator eta igitaia kokatu bear dozu!»
IV
«Eneseme, matraillak zimel daukazuz eta bear bada gaixorik zagoz... Nai al
dozu bedarren ura?; apur bat egingo dautzut».
«Ama, nik Antoni dot maite! Zoaz arin deiak bota dagiezan eta agindu
eizu txaranbela... Ostantzean, dana zatituko dot!»
«Ergel, lur jorik geldi nadin nai al dozu ogea zuri erosiaz? Gauregun
gazteak zorakeriak besterik ez darabille buruan».
V
«Egunon, Antoni adiskide! zure alabaren eskua eskatzera gatoz geure etxeko
ergelarentzat».
«Zeuena da, amandre,... daukan guztiagaz, bere jantzi loratuaz-eta
bere egal dotorezko azpilo gonakaz».
«Antoni, ene adiskide; ezkontzera goaz!» «Zuk gili-gili egingo
daustazu, Danis!... Zelako barreak egingo doguzan!»