Alestar neskatxa
F. Mistral
euskaratzailea: A.O.
Neukdiñotzuet, eta zuek daustazue siñistuko, mintzogai dodan neskatxa erregiña
bat zala, jakin bear dozue ba ogei urte eukazala ta Arles'koa zala. Astelen
eder baten aurkitu neban nik padura loitzunetan: penagarri zan egiaz bero-
sapa arekin joatea, zii loratuak artzera gaztaientzako.
«Ene lagun eder, olan ba zure gurasoak zure matrail gordiñak nai dabez
marroiztu?... E! Zatoz ona iturburu ondora, bedarrak ain aundi diran lekura».
Ene lagun eder, azpi erreak, gari ona dakar: nire ginbaillak dagonilletik
naiko nau zaintzen; ona jatzu zure kerizpea billatzea eta kardantxiloai.
«Ene lagun eder, samur daukazun arren, biotza. latza da zure itza:
ikus daigun, urrezko betarte polit, Rouqueto'koa zara ala guen-auzunekoa?»
Ene lagun eder, erantzutera noakizu: egi-egiaz, arlestarra nozu... baiña
zu, iñundikan be, Martego'a zaitut; angila arrantzale edo-ta zaparda
artzaille».
«Ene lagun eder, esaidazu, Arleskoa zara-ta, antxe bizi zara, nire
maitesua zuganatu dan ezkero neu il arte edo zeu il arte». Ene lagun eder,
esnea saltzen dot nik, eta bizi naz Auro'ren atean; zaldizain bat da nire
maitale mugazain batek lez ni zaintzen nauana, guztiz beartsu nazan arren».
«Lagun eder, negu ta uda segi mugazaiñaz maiteminduta, Onegia bait
zara nik zoritxarreko egin zaidazan». «Errazoia dozu, nire zaintzailleak, ba,
kristau fedearren! igarotako igandean zin-egin eustan plazan bere zikaiz
alderen alde zulatuko ebala leenengo begiratu eustana».