Biziaren ederra

Anjel Bidaguren

 Benetan bai ba dala

 bizi au ederra,

 gose edo janala,

 bake edo gerra,

 aberats naiz apala,

 barre naiz negarra:

 Beti daroa gizonak bizi naiaren su-garra.

 Ume jayo barriak

 garraxi minduna,

 Ortzondo jaun gorriak

 zaparta lizuna,

 arri eta orriak

 eresi leguna:

 Dana da zantzo ta bizi pozaren zuzmur biguna.

 Neskato pinpirinak

 murgoi aragia,

 etenka krabelinak

 argitan begia,

 ur gel-ezinak

 aitzetan sorgia:

 Dana da izadiak dakarren naroen egia.

 Gazteen poz-ikarak

 mosuz mosu alkar,

 atartean enarak

 bi, eme eta ar,

 larretan lore-garak

 azi autsa dakar:

 Dana da ororen bizi-miña, maite, abi, bedar.

 Gazte ezkon barriak

 ereina soloa,

 oparo lubarriak

 gari ta oloa

 errotako arriak

 urre-auts artoa:

 Gal-gal dabil bizi guraren zurrunbillo eroa.

 Basoan kantu, otsak

 aize egoetan,

 eresien anotsak

 algara bizitan,

 barre-zabal lokotsak

 gaztañadietan:

 Bor-borka bizia, naro, ederrena ederretan.

 Bejondeizula zuri,

 etsedenen magal

 zaren negu ule zuri,

 andra sabel zabal;

 biziak lo iduri

 ixil eta apal

 zure erraietan, azi-oge sakon eta mazal.

 Sutondoan aitona

 oroitz ausnarrean,

 eun edurren astuna

 ba dau bizkarrean,

 billoba kutuna

 artu dau iztarrean:

 Poza dario biotzak ain gainera ederrean,

 gero, bizi-gurpillaren azken bira ikustean,

 Jaunari eskartuko deutso opari ain ederra

 ta pozik egingo egun aundirarteko agurra.