Agur!
Muniategi-tar Sabin
Bai, agur dagiogu abandotar seme bioztun,
Euzkadi'ren semerik guren aintzaltsuenari:
Aberri bat, ezaumen barri bat emon euskun
seme gotor ta itzartzalle, Sabin aundiari.
Agur! Zentzuz, iakituriz, ekintza sugarriz
il-zoriturik zegon erriari, odol barri
bat, gogo barri bat, eralguntza goralgarriz
bide barri bat ezarritako gizonari.
Gizon eragille, gizon artez ta zindoa,
gogamen sendo, buru argiz iantzirikoa:
gizon itzaltsu, gizon maitagarri, errikoa,
aritzaren giartasun biziz biozturikoa.
Zugaitik euzkotarrok bizi-itxaropendu
gara, ta gogartu, erri baten maitasunez;
zugaitik izantzatu gara ta, osasundu,
aberri baten onuragai ta, eginkizunez.
Zuk ekarri euskuzun maitezko abotsean,
erri zar baten etengabeko bizi-naia;
zuk ats-barritu zendun, egitazko egiņean
atxurturik aritz endekatuaren sustraia.
Bai, zure adimenak argitu euskun bidea
erakutsirik zeintzuk diran gure etsaiak;
zeintzuk gure alor ta egitazko anaiak,
zein, azkatasunik-ezaren atsekabea.
Zure kolkotik gogor atara zan iņoizko
irrintzi ta oiurik eder maitagarriena;
betiraunezko abotsez ta, indar biziko
mintzoz, iņoiz entzundako deirik goigarriena.
Etsaiari bildurra sartzen eutson abotsa,
erriaren zain-buruz maiteberatzen dana
egibidezko abots zoli, abots zorrotza,
arerio maltzur askorentzako zoramena.
Zure abotsaren ondorioz, zure deiaren
maitasunezko, gogamenezko ereintzara,
aberri suminduaren, aberri zapalduaren
barruan sortu zan, alako gogo-ikara...
Gure erri zarra itzarkundezko eresiz
seneratu zendun egitazko eragiņez
ta, egunik egunera, osasuna irabaziz
azal-barritu zan, egundoko izan-miņez.
Ota larrak garbitu eta, ereintzarako
alorrak izerdiz busti ta, sakon atxurtuz,
uri-baserrietako, erririk errirako
ekintzatan ari ziņan lurra egokituz.
Baikorra, etengabea izan zan zure lana,
Aberrizko ta Iainkozko eratura gogoz,
zure maitezko irrintzipean edatu zana
argikunde eder baten itxaropen osoz.
Aundizki semea izanarren erriaganatu
eta, ekintzatu ziņan gogor, zeure ogasun
zeure iakiturizko adimena iziotu
ta, opaldurik zeure bizitza ta osasun.
Nekearen nekez, ainbat sumindura, naigabez,
Erria-suspertu zendun bai, egunoroko
agerkunde zabal, Erri argitasunezko
eragin arduratsu, zeure gizon izatez.
Zuretzat Maixu, zuretzat bideak ez ziran
garaikundez larrosatu, ez ziran samurtu;
ez ziran zure iragarpenezko bizitzan
arantzak gitxitu, baizik esiak ugaritu.
Zuretzako saldukeriak eta salakuntzak,
oņaze ugari izan zan ainbat kalbarioz,
etsai-bidezko espetxe ta loturakuntzak
zure itzarkundezko abotsaren ondorioz.
Iņundiko errazoi ez iņundiko lotsa,
petral askok indarkerizko loturamenez
estaldu gura izan eben zure abotsa
ondamendizko iokera zital, garratzenez.
Baiņa, zuk Sabin, egiaren ispillu garbia
aurkeztu euskuzun ederrik, gizatasunez,
gure lurraren zauri gordin, zauri bizia,
euzkaldun lozorrotu askoren lotsamenez.
Itzarkundezko txirulaz, uri ta baserriz,
zure izantzaren burubide, nortasunez,
egunsenti eder bat nabaitzen zan argi biziz,
askatasun eguzkiaren sorkunde legunez.
Eskerrak zuri Erri bat daruagu biotzean
ta, Erri erren lazdura, oņaze, samiņak
ta, gaņontzeko une pozgarri, atsegiņak,
Euzkalerri edo Euzkadi'ren izenean.
Orregaitik agurtu nai zaitut ta, goraldu
aizean ederrik dakusguzan ikurriņez;
orregaitik gazteriak maitez ots-egiten du
lurra bustirik azkatasunezko odolez.
Zure belgundari ta, zure olerkari abotsa
mendi ta ibarretan gaindu zan, uri-baserriz
urturik euzko gogo-biotzetako izotza,
aberriz sugarturiko irrintzi pozgarriz.
Zuri abestuz aberriari dabestzat Sabin,
euzkeradun Euzkadi bat —mamin ta azalez—
biotz ta arimazko Erri bat izan dadin
anai-arteko alkarguntza, bide zabalez...
Ta, zuk opalduriko egoera azkatuan
loratu bedi euzkerea bizitzazko gunez,
usain gozo ta ederrezko emaitasunez,
osasundiruk Lurra gizarte sendatuan.
Oi, Sabin! Biziratu bedi gure mintzoa,
egintza zuzenez landuriko alorrean
indartu dadin gure arto, gari soloa,
maitezko gara-burutzarik ederrenean!
