Ots illuna

Igotz

 Ezer dardaraz bage

 kulunk-zarta ezik,

 iñok sumatu bage

 agertu az goitik.

 Neure kautan sar intzan

 egal-ots leunean;

 ixil goiak zearka,

 inkesa me bean:

 Eriotz-dei dirudi,

 me-merik emona;

 ego ikutu zakarrez

 onantza doana.

 Zuk bialdua, maite,

 ete dot antzia?

 Zer izarrek al dauko

 zure miiña itxia?

 Ito eure naikuna

 nire izate barna;

 ez bait auna oindiño

 so eriotz mende.

 Ik bai eresi baltza,

 negar ixuria!

 Abil oindiño igeska,

 otz naiz kiskalia.

 Orria dager laru

 elduz udazkena:

 deika dago erio

 illaren gurena.

 Zokoan ereiñotza

 jazteko buruan:

 baltzik eta itsusi

 azurtza onduan.

 Dagoneko dantzugu

 atabal soiñuan,

 kont-ezin beste illak

 dantzari moduan.

 Zure ta nire, maite,

 laztan lokarria,

 eriok dau eroan

 betikoz ausia.