Urre dizdira

A. Zubikarai

 Aitita neban arrantzalia,

 piloto txiki aita guria,

 naiago dot nik asko ikasi,

 kapitan legez artu lemia.

 Aitita beti eskamak kentzen,

 aita ostera galoiak zaintzen,

 lemako jaube egiten ba naz

 Inditara ni urrea batzen.

 Urreak dakar ospea,

 urreak dakar dizdira,

 ekarko dautsut Katalin

 urre gorrizko katia.

 Urre gorrizko katia,

 zillar zurizko domiña,

 nire kapitan izarrak

 eingo dautsue argia.

 Beti tatarrez ezautu neban

 amonatxo zar eta igarra,

 ama ostera ezin zainduta

 pilotoa zan aita gangarra.

 Urrezko pitxiz jantziko zara

 nigaz ezkontzen zareanean,

 kapitanaren dama lakorik

 ez da egongo errialdean.