Verlaine gogoratuz
Muniategi'tar Sabin
Ezebezko euri tentel. Txiri, txiri, txiri...
Txirtxil baten antzera oskari, atengabe
Euria, euria, euria... ain gogaikarri:
Euria egunaren oņarri ta zutabe.
Bustitzen dun ala ez, asko ez da nabaitzen
txiri, txiri, euria dagi gogoz poliki,
euria, euria, barruraņo zaigu sartzen
euria negargura gozoz ain ildurati.
Arrats gorri aize edo euri. Bai, orrela
margotu zan atzo illunabarra ain gorri
ta, gaur ona emen euria, ixil-ixilla
goibelki... ai, euria ote ala aterri?
Begiak tristuraz itun, gogoa itunago,
eguzkirik ezaren goibelduraz iantzia
eta, busti ez busti, garastatua nago
egunaren arabera arima guztia...
Miņik ez ta, egundo ogia euki-arren
eztakit zeren nai ta kezkaz ari naizen
eztakit zeren auldurapean nabillen
eretzi batean soiņa ondo dagonarren.
Gaixo ote dut baruko gibela,
gogoa etenduriko ixillezko arien batez,
gaixo ote dut ene biotzaren izangoa
zauri antzeko ustasun, zerbaiten zerbaitez?
Au itunkera utsal ta ganorabakoa!
Txiri-txirizko euri mear, euri ezbaiez,
txiri-txiri ta, ezebezaren ezebezez
olan zauritzeko nire ametsen auspoa.
