Tellapeko enaratxo

Usarraga-zar

 Egin naiaren bultzaz

 esnatuz gogoa,

 gogoak amets bitxiz

 bete dit burua.

 Buruak nai du

 baño ezin opildua,

 ain miresgarri zaidan

 «Enaran» mundua,

 utz, daikedan neurrian

 aitatzera nua.

 Negu amaian edo

 udaberri leen,

 leiotikan begira

 egun sentia zen.

 «Enaran» tellapean

 kabia egiten,

 sortaldeko zulotik

 sartu eta irten,

 iezko txori bera

 ote zera aurten.

 Lengo bera bazera

 urteon enara,

 ta ongi etorria

 bernia bazera.

 Or daukazu atea

 or dezu ganbara,

 egin zure kabia

 nai dezun erara,

 bion jaiotetxean

 kabituko gera.

 Zergatik ote zaizu

 erri au ain gozo?

 «Enaren»- Aberria

 dalako akaso?

 Jaio ziñan lekuan

 izan nai guraso?

 Euskadiren izena

 nai al dezu jaso?

 dana dala onartzen

 zaitut enaratxo.

 Aldiz joaten zera

 guregandik urrun,

 an egoteko mutu

 goibel eta illun.

 Maite-min danan labe

 kabi leku bigun,

 txirrioka egadan

 ainbat jolas txukun,

 ez dituzu egiten

 emen beste iñun.

 Zure kantua edo

 txirrio bizia,

 ez dakit dan izketa

 ala karrasia.

 Beste txorietatik

 zerbait berezia,

 ba dirudi mendiko

 artzai irrintzia,

 aiek zuri, ala zuk

 aiei ikasia?

 Ai ni, zu zeran bezin

 euskotarra banitz,

 Euskadin da euskeraz

 bakarrik naiken mintz.

 Nabil neurea utziz

 erdal babak jaulkiz,

 erri bat ote geran,

 asko dudan dabiltz,

 lotsaz il bearko nuke

 ez bein, milla aldiz.

 Beste doai bat duzu

 nauana arritzen,

 guk egiñetik ezer

 ez dezu lapurtzen.

 Xomorroak eizatuz

 dakizu mantentzen,

 aldi berean gure

 egurats garbitzen,

 nork aginduta zabiltz

 zu guri laguntzen?

 Zure apaltasuna

 ispillutzat artuz,

 gorasarre dagizut

 bertsoz edo kantuz.

 Jarrai Euskalerriko

 tellatu tellatuz,

 zure kabi gozotan

 umeak bazkatuz,

 zure ta nere erri

 jator au edertuz.

 Udazken soillaren

 egunsentia gaur,

 urrun bideruntz zuaz

 isil, buru makur.

 Gogoetan zer dezun

 nik badakit ziur,

 lur au utzi aurretik

 pentsatzen noiz biur,

 Udaberrira arte

 Enaratxo Agur.