Neguari
Ibai-ertz
Mendi gallurrak elur zuriz
ta izotza or erreketan.
Udazkeneko orbel igarrak
usteldu dira denetan.
Amonak otzez, aitonak berdin,
aurtxoak otzikaretan,
beste gauzarik ez det nabaitzen
urteko aro onetan.
Zugaitz guztiak soildu zaizkigu
eta loreak zimeldu,
txoriak ere, kantuz zirenak,
ia erabat ixildu.
Txantxangorriak alaitasunik
oraindik ez digu galdu,
o txori maite, ire abestiz,
ik zoriona zabaldu.
Egunak labur, gauak luzeak,
eta eguzkia zuri,
iru gauz auek batere pozik
ez digute sortzen guri.
Abere, zugaitz eta gizonak
iņor ez gerade guri, a
zken arnasak gugan dirala
orain alaxe dirudi.
Gure indarrak ez ditugu, ez,
guztizko ikusgarriak,
ementxe gaude, bizi geranak,
kokildurikan jarriak.
Odolak oso eztu zaizkigu,
espelez oin, belarriak...
Sasoi eder bat ekar deigula
datorren UDABERRIAK!
