|
Miraripean
Muniategi'tar Sabin
Abrisketa'tar Patxi'ri
Gogozko bideratzez
or, begiak dituanak,
ta, begiratzen ia kin...
bereak ditu egalak,
barrenki, biotzarekin
argiro itzegiņez.
Izadiaren lorratzez,
egun bakoitza bere
ordu eta, egoeran;
zeru ta lurrak ere
betiko etorreran,
ixilbide sakonez.
Ezkutuaren ezkutu!
O, zenbatzu ameskada,
itzal-argi maitetsu!
Ta, zenbatzu goikada
aizepean ederka,
izangurazko elez!
Bizia da bizi-min,
bizia lur ta urez,
bizia goi ta, makur,
bizia bai, egamin,
inguma ta txoriakin
bidebera, xurrumur.
Itxasoz, zelai-artez,
odeiaren, laņoaren,
mendietako gallurrez...
intzaren, lorearen, ta,
millaka biziren
agerpen ta izatez.
O, bai, agertze onen
miraritza betean,
inguruak neuganduz...
egoa naiz, betiren
zabalpe zabalean
gogoa betiratuz!
|
