Negua dun

A.O.

 Negua dun, bai; ta, i, norantza?

 Nola ikustatzen audan!

 Aurrean dut ire iduria,

 neguz, zorakor, egitan.

 Esia daukan aintziñean,

 eskuitik gora mailladia;

 zut-zut doa lerden igoaz,

 elurño-tantoz txuria.

 Gorri oa i, urdin ta musker,

 oskiz oiñak, ta ginbailla;

 bi ardiño ditun atzean,

 gora nairik bide billa.

 Zugaitza dun, ezker, liraiña,

 ta ur-isola txit apartsu;

 inguruka doan mailladi

 gaiñean, zelai elurtsu.

 Bi etxe zelaian, gain txuri;

 urbil, ur-gaiñez zubitxo

 zotz-aga txikiz ornitua,

 dan-dana lanbrotan txairo.

 Urrun, zeru-goia, etxeak

 ats epel oro estaduz;

 urdin erdian gurutzea,

 goi-giroak ondo leunduz.

 Otz aiz, neska, ta sua opa:

 mailla gaiñeko bi etxeak

 —oi epelaren muxu bigun!—

 bafaz dauzkate ke-bideak.

 Ik ere, oi!, jo zan araiño,

 otz bait da, otz-otz atean.

 Fedearen sua dun goxo

 barne izkutu ixillean.