|
Ur tanta bat
Aita Anasagasti
Ur tantatxo bat,
dardaka,
artu nuen nik
esku-kabian.
Kristala legez
garbia;
ain gorputzaren
beste aldean
ikusi arpegi
neria.
Ze txikia zan!
Baiņa etzan utsa
benetan:
millaka abere,
bizi-biziak
mogitzen ziran
barruan...
Nundik zebillen
aren amatxo?
Nun zegon ola,
amodioren
gelatxo?
Nun gorde zuten
eurak jaioko
kabitxo?
nun esnerako
tititxo?
Gora ta bera,
mundu txikiak
osasun.
Nun alkatea
erri guztiren
krisallu?
Ur tantatxo bat
artu nuen nik
eskuan.
Jaungoiko osoa
ain kutxa txikin
berritu.
|
