Nere lengusuari, meza barrian

Aldana

 Milla ta bederatzireun

 eta irurogei ta bostean,

 garragarrillak iru ditula

 egun zorion betean,

 gure Bizkai'ko erritxu baten

 danon alaitasunean

 Jaungoikoaren berba jarri zan

 Luzio'ren biotzean.

 Egun aundia, egun ederra,

 egun zoriontsuena,

 lenengo aldiz zeure eskura

 Jauna ekarri zenduna,

 damu zintzoaz yoiatzunentzat

 lortu zendun parkamena:

 goiko zeruko aingeru danak

 dantzatu ziran eguna.

 Asko dirade deituak eta

 oso gitxi aukeratuak;

 biotz aundiko gizonak dira

 azkena lortzen dabenak.

 Arazu ortan izan dozuz zuk

 Jaungoikoaren graziak,

 zeure bizitzan gorde egizuz

 orain ikasitakoak.

 Sarri askotan itaundu dot nik

 zer dan abade izatea,

 mundu ontako gauzak imita

 beste bide bat artzea,

 gizaseme ta Jaungoikoagaz

 bitarteko biurtzea,

 Jaungoikoaren doe guztiak

 munduan zabaldutea.

 Abadegintza izan bear da

 gizon danen onerako

 mundu ontako arazoetan

 danoi lagunduteko.

 Zeuen laguntzaz geure bidea

 zerurantza zuzentzeko,

 danon aurrean, bildur bagarik,

 egia erakusteko.

 Gizon geienak egarri dira,

 egizko bide egarri

 eta orrei uko egitea

 izango da tamalgarri.

 Jaungoiko ordezko zaree eta

 Jauna da egi iturri,

 zuen bizitzak izan bear dau

 egi utsaren oiñarri.

 Zeure egintzaz artu dozuz zuk

 arazo asko lepuan,

 zeure bizitzan gorde egizu

 diñotzudana goguan:

 Bide nekeak, lengusu maite,

 arlo gogorrak munduan,

 biotz zintzoaz jokatzen bozu

 zoriontsua zeruan.

 Gaurko egunian opa dautzut nik

 zorionik beroena

 eta batera artu egizu

 nere emazte-semeena.

 Biotz apalez eske dautzugu

 «benedictio» onena,

 pekatari bat emen daukazu

 eske zeure parkamena.