Sei poema

J. Agustin Goitisolo

euskaratzailea: Igotz

1) Eska nago

 Nire begietatik, argitasun,

 ez zaitez urrindu, aurrera

 jarraitzeko arnas damostan

 errazoia ez eratxi. Entzuizu,

 nire solasen atzekaldetik,

 itzik atera ezinda dagozan

 gizonen lekaio-garrasia.

 Arein zaplada-txastakaitik,

 itzal arteko ormearen aurka

 daukien burruka osoagaitik,

 nik deskatzut: jarraitu zuk

 zeure dizdizean, argi eidazu

 bizitzan, eta zagoz une-oro

 neugaz, eder zaitudan argitasun.

2) Zelan jakin barik

 Beste abotsen

 iskanbil artean,

 aren abotsa nentzun,

 nai neban bakarra.

             Eldu zan

 tximista bat legez,

 ezpata leuna,

 betiko larrosa aratza.

             Ni aren

 zain nengoan, eta arek,

 erriaren abots zarrak,

 barriz ots egin eban

 nigan; ots, ots egin eban:

 gorrak be entzuten dau

 maite dauan kanpaia.

3) 75, Gower Street

 An, otsoago soloen

 bazter zar-zarrean,

 gizatalde txukun ta uts artean,

 nik zu iduritzen, Espaiña,

 miro ta garbi, ta arrigarri,

 ura baizen arrigarri, ta azke.

 Iguin neutson urre-dizdizari,

 aren al eta aintzari; orduari

 guztien erdi egin neban txu;

 gaitz-etsi neban, zuntzun legez,

 areik arnasturiko aize-atsa.

               Eta

 zure arriak gogoratuz, zure euzki

 maiztua, zure zidarrezko argia,

 ni naz bai —esaten neban— arro

 lurreko txokorik bikaiñenekoa.

4) Oropesa'n idatzia

 Illunpeetako semeok,

 ikustatu egizuez

 zelai-alorrak. Ikusi, ba,

 larratz-lur, eguzkipean

 etzanik.

               Beste esku

 batzuen zain dagoz,

 izerdi duiñago zain.

                 Ba-dabe

 itxarorako eskubidea.

 Baiña so egizue ondo,

 oraintxe.

               Arein lurra

 zuen illobi izango da,

 eta, gaiñetik,

 zugatzak aizea

 dabe agurtuko,

 zuok kondaira

 izatean.

5) Avila'n gabekoa

 Amestu ezkeroan,

 ba-zakustaz,

 Avila otza,

 muruen gaiñetan

 ikurrin-xingolakaz,

 eta abesten dantzut,

 barruenean,

 neskatxak,

 euren gizaldietako

 mutu egotea

 aztu dabenak.

 Olan amesten zaitut,

 olan zaitut maite,

 olan izango zara,

 ene Avila,

 naiz-ta,

 orain be,

 gaba izan.

6) Autormena

 Idatzirik

 itxi gura dot

 gertatzen dana.

 Balkoira noa,

 ta burua dot

 ateraten.

 Krespoiak dakustaz,

 azta-makillak,

 poztasuna

 datzan

 il-kutxa

 inguratuz.

 Gizon batek

 izugarri

 ikurriña dau

 jasoten.

 Aren abotsak

 illun dagi ots,

 tanbor antzera.

             Gero,

 ixil-une.

             Aur batek

 bakar-bakarrik

 negar dagi.

 Askatasunaren proguak dira.