Itxasoa
Piku
(Nere biotzean bizi diran Bilbo'ko Euskeldun guztieri)
Nere gogoa...
ugin urdiņak amets.
Nere biotza...
zure izarrak naiez.
Illuna da, Jauna, itxas ertzean.
Bakarrik nago bakardadean.
Geldiro zatoz... geldiro noa...
zu libre, ni lotu...
nere atsekabetik iges...
zuk zugandik antzez.
Bildur berri bat daukat.
Zure kale luzeen, ertzean
nere illak arkitzen ditut...
bildurra ematen didate illak.
Zure magala...
azkengabeko obitegia dirudi.
Ta an Euzko gogoak, gudaurka.
Itxas bareak jaten Euzko seaska.
Sorgiņak parrez.
A ze nazka.
Barea'ren txistu
basoti dator.
Tantai olagarru.
Izkutu egin nai nuke bildurrez,
nere gogoaren seaska jan ez dezan.
Ta ala ere...
Zugana noa, itxas...
ugin urdiņak amets.
Zugana...
zure izarrak naiez.
Nun ugiņak, nun izarrak?
Ez al dauka Euzko gogoak
atseden dezan izarra?
A itxaso!
Torizu nere gogo ausia.
Eraman zazu gudan, gudan, gudan
kale luzeetara...
izarren gosez...
ugin urdiņak amets.
