Oñezkoak gera ta egunik egun...

Muniategi'tar Sabin

 Oñezkoak gera ta egunik egun,

 goizetik gabera,

 bidean

 biziari,

 negarra dario...

 negarra ta negarra,

 negar ixil,

 negar aztun,

 negar samiña...

 oñaze

 ta, naigabe artean,

 odola darion,

 biotz barrengo

 urmael ezkutuaren,

 amets birrindu,

 gogamen ituna;

 ainbeste neke-ariz,

 gurutzez egiña...

 eskurik ezaren,

 argirik ezaren,

 miseri arteko goi-illuntasun,

 gaubide miña.

           Alere...

 O, biziok!

 oñaze,

 neke,

 arantza ta zauri arteko

 amets-zirrikillu,

 egun bakoitzeko

 argi-une

 ta, itzartzetan...

 zenbatzu ibilbide ioran,

 ametsaldi sortzen diran;

 zenbatzu laztangiro

 ta, itxaropen bat-batean!

 Goiz-arratsetan

 bideari iarraituz

 bearrezko dan,

 biotzondo

 ta, kemenez,

 bitarte alai, zabalez...

 noizbeinka,

 arira datorkiguzan baikortasun

 maite-eguratze eder, ernaikorrak;

 gure eguzki egunetako bide,

 bizi-aupada goitarrak!