Illunaren muga

J. Josu Argiñarena

 Ezin mingarria zitzaidan

 ene atsa biltzea

 illunaren aurrean

 aske utzi nuanean.

 Oztoporik etzuen ustean

 arkaitza zirudien orma

 zuen aurki,

 urrun zegoen

 illunean.

 Aurreratze naia

 eziñean,

 zituen indarrak

 utsean,

 jauziak ziraden

 orma illunaren aurrean.

 Jainko bidean zai zegoen

 illuna.

 Ba zekian atsak

 gizonarendik urruna

 zegoela Jainkoa,

 baiña...

 uste etzuena zan

 artean zuela

 illuna.

 Otsarik sentitzen ez,

 ta...

 illunaren izateak

 bildurtzen atsa.

 Ixilla,

 ezerez,

 illuna...

 Jainkoa urruna.

 Jainkoa itza,

 illuna ezereza ta...

 elkar dute muña.

 Izatez denak

 ta...

 berez eztenak

 joan dute muga.

 Muga...

 Arria ezta,

 muga, ikusi ez

 ta sentitzen dan muga...

 illuna da.

 Nork pasako

 illuna?

 Iñork ez! Ez iñork!

 Illunaren muga uztea

 Jainkoa zer dan jakitea

 litzake.

 Poztu adi, gizona,

 poztu ire atsarekin

 Bildurgarrien Bildurgarriena

 ezpaitiagu ezagutuko!

 Jainkoa

 ezta illuna!

 ta nunnai

 illuna dala

 diogu.

 Gizona,

 Jainkoa,

 tartean illuna.

 Gizona,

 illuna,

 Jainkoa...