|
Negu ondorengo esnatze
Muniategi'tar Sabin
Loaldi, negu ondorengo
biziratze pozgarri!
Ezetuz,
iantziz,
orriz-orri,
aize ariņez...
O, Udaberri!
Berotuz dator bai, lurra,
bere ekintza goitiar,
esnatze argiz!
Ai, ene biotz,
ene gogo,
ene gorputz aul, zauritu
biztu zaitez, biztu zu ere,
ametsa darion emealdi
arnasa betikorrez.
Inguruetan
dana da bai, zirkin,
ikara berria...
dana, aizeak dakarren
bizi xurrumur,
orri-arteko zabalkunde
ikusgarria...
dana da bai,
lorez-lorezko erletasun,
itxaropena darion
goikada alai.
Pozkariozko egoz
egunsortuan mokoka, kantari...
egaka dabiltz, txoriak zerukari,
—aidean aide
deia biziari.
O, au zeruketa
eder, zoragarri!
Ainbeste urretxindor, enara, elai...
tximeleta arin-ariņak ere bai...
Ta, argia gozoro, zabal, noranai...
bizitzarekin iabetu da ederrez,
ego puntan ta, begi-biotzetan gora,
bere emaitzarik bizigarrienez.
O, au etorbide, itxaropen ausnartze,
au urduritasun zorakor, amets-aize!
Txoriak ere gora,
biotzak ere bai...
dana da egada,
berbizte alai!
|
