|
Marigorringo
Muniategi'tar Sabin
Uda giroko egun,
goiz garbi eguzkitsu,
goiz eder-ederra zan...
eta, gure mutilla,
mutiko bizkor,
mutiko alai,
mutiko egin-egiņa...
goizaren pozez,
landa ta zelaietaz
aizea baņo ariņago
bideratu zan,
bizi billa,
bizi billa
ta, mamutzetan.
Ta, ain gurea dan Iparra,
bere ortzi oztin,
bere goi zabalez
argi eta garbi,
biderik bide
bere xurrumur ozkirri,
bere ikutu bultzakor,
orriarte atsegiņez...
txirula ta txiruli,
txori ta txirtxillakin
arto garietaz,
goiz-gora zetorren
ain egun ederraren
zorioneko bidez.
Eta, mutikoa mutiko,
(salto eta brinko)
dantza dantzari,
aizearekin aizeka
eskuz-esku zebillen
ain gogozko bide,
aizerik ederrenez.
Eta, ainbeste ibilli,
amets-egurastez...
berak nai zuan
gogozko,
mamutxo gona gorri,
mamutxo txiki
polit bategaz,
bidean
topo egin zuan
azkenez.
Auxe, auxe mutillaren poza
Marigorringo, Marigorringo
ia esaten nazun orain,
esaten nazun esan...
—Aize ala euri,
biar zer egualdi,
biar zer egingo?
O, mutiko, mutil!
Ene mutil alai,
ene mutil potingo!
—Putz egiok putz,
putz eta putz...
eta, une batean,
beingo-beingoan,
berialaxe iakingo...
Xomorroa eskuratuz,
gure mutilla bai arro!
Putz eta putz ari zan,
putz eta putz,
ia gure zomorroa,
noiz asiko
goietan gora,
egan!
O, asi ba'zan asi zan...
bere egoak arro-ano,
bere egoak,
zabal zabalik zituala
egada aztun,
baldarrean...
An doa bai, an doa,
oker-okerka
bere ego motzakin
an doa,
egan...
An doa
biar ere,
egun ona,
egun on-ona
izango zala
egaka baieztuz!
|
