Sorgiña eta mutil sendua

B. Enbeita

           Sorgiñak:

 Egun argitan lo egiten dot,

 Baiña gaba da neuria.

 Siñistu ez arren, askok artzen dau

 Sorgiñaren arduria;

 Arro samarrak nire lepotik

 Dauke barre-egin guria,

 Baiña Sorgiñan gomuta onek

 Kentzen dautse loguria.

           Mutillak:

 Egun guztian lo zorroan ta

 Gaba zeuria bakarrik;

 Nik gau orretan lo egiten dot,

 Ezbadot ibil bearrik;

 Noizik noizera juanagaitik

 Gaur arte ez dot okerrik;

 Niregan ezta sekulan sortu

 Atso sorgiñen bildurrik.

           Sorgiñak:

 Atzo ondiño izan zenduzan

 Une larri ta estuak,

 zure aurrian ikusiagaz

 Sorgin zarraren saltuak.

 Tentau zenduzan Ama Karmengo,

 Zeruko santa-santuak.

 On aundirikan ez eutzun egin

 Atzo gaubeko sustuak.

           Mutillak:

 Zure saltuak ez dira izango

 Orrenbesteko altsuak.

 Zure beso ta txanka me orrek

 Ezin izan indartsuak,

 Gau beranduan egiñagaitik

 Ikaratzeko zantzuak.

 Zer egin leike egun argitan

 Ibili ezin dan atsuak?

           Sorgiñak:

 Bada ezpadan ez nagizula

 Emen salatu larregi,

 Atzo gaubian zetan ez dala

 Parkatu neutzun geiegi.

 Entzun egizuz Sorgin zar onen

 Bildurgarrizko bi egi:

 Daukazun dana kenduko dautzut

 Eta kakuan eskegi.

           Mutillak:

 Zure irrintzi eta orruak

 Eragin dauste gogaitu,

 Alakon baten makilla bataz

 Egingo zaitut garbitu;

 Zure azur ta azal zimelez

 Txakurra egingot loditu,

 Orduan zure sorginkeriak

 Egingo dira amaitu.

           Aita zarrak:

 Sorgin kontuan asko entzun dot

 Txikitxutatik onaiño,

 Baiña olango sorgin klaserik

 Ez dot ikusi ondiño.

 Mundu kazkarrai begiratuta

 Aita zar onek au diño:

 «Gaur bere sorgin geiago dala

 Pagatzaille onak baiño».