Zigoña ta azeria

Igotz

 Udan begiko eban zigoñak

 Gauna erriko eliz-gaiña.

 Baita azeriak be bira atako

 pagadi gerizez zardaiña.

 Adiskide min yatzuzan biak,

 eta azeriak, oso adei,

 zigoñari poz emon naiean

 bazkal-izkira ein eutson dei.

 Azeriak, txur zalako edo,

 ez eutson gertau jan andirik

 edari soilla azpiltxo baten,

 ez eban beste zer arturik.

 Lukiak laster garbitu eban

 bere zatia mutur gaiñez;

 zigoña barriz ezer jan bage

 gelditu yatzun sabel-gosez.

 Iru bat aste joan ondoren

 zigoñak oles lagunari,

 arren artzeko aspalditxotik

 beretzat eukon bas-janari.

 Egazti zurrak bonbil batean

 atondu eutsan jatekoa;

 ta, artzerakoan, ak sama estuz

 errez jaritxi eban ondoa.

 Bazkaldarra zan gosez geratu:

 bonbil sabela bein ta barriz

 miazka eban, baita agin-ortzak

 erakutsi be sumin biziz.

 Zigoiñ zurgatxak, au ikustean,

 jangar zanari maltzur oiu:

 «Urri ibilliak dakarren zama

 apal eroan bear dogu».