inprimatu
Belaun-giroen olerki ixilla
Izenburua:
Belaun-giroen olerki ixilla
Sinadura:
Martin Ugarte
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Ugarte Azurmendi, Martin

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1965
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1965 III-IV Bertso urratuak
Orrialdea:
45-62

Belaun-giroen olerki ixilla

 

Ugarte'tar Martin

 

I. Aurtzaro

 

 Amets aaztua lez lo-zorro

 aur nintzaneko oroitza,

 begi-ninietan txingar darot

 erle burrunda bailitza...

 

 Aldaaroak zuzperturik

 nagi naroan gogoa,

 joana berrizte iduriz

 oro urbil len-giroa.

 Utsa zalazko zerbait astun

 betarte nik aurtzaroa,

 igaroaren oroipen...

 Oroitamen igaroa!...

 

 Joanak zer dakus utsa baņo?

 Utsak iņoiz giro ezti,

 edo zerbaiten erraņu,

 ta ikusmena ere laņo,

 ta laņo gaindik eguzki...

 Igaroan argi biziak

 barne sentipenak jalgi,

 ta pentsakizun urerneak

 apar-muga naramaki.

 

 Amets aaztua lez lo-zorro

 aur nintzaneko oroitza,

 begi-ninietan txingar darot

 erle burrunda bailitza...

 

 ....................

 

 Ama!... Itz muga gabekoa...

 Zure ta nere bizitza,

 Jainkoari eskein zenion,

 ta mintzo ixil oroitza.

 

 Aritz mami lez arrak jana,

 amatzaroko biotza,

 ni altzoan txori egiņa,

 su eztia, ni masusta.

 

 Bion tartean oskarbia,

 gaba oskarbiak intza,

 intzaren apar axalean,

 biok amets, biok mintza...

 

 Utsagaz biok zorabio,

 utsagatik laztan niri...

 Ezerezaren parpail biok,

 gauz utsa geureti aundi...

 

   Bularrean erdi-lo

   oinpetan atzimur,

   parre-zirri-gilia

   abian bi eztul.

   Aize eztul birekin

   sabel barna izkur,

   eta uats epela

   ordurako limur.

 

 ...Ari meea aurtzaroa,

 meea ta pirriņa.

 Ikusteko meago

 sentitzeko baņa...

 

 Aita etxearen abe,

 oro su-argitan itzal,

 noizbein betartea uber,

 beti etxemiņak kiskal,

 

 Emporraren su-begira

 dantza danbolin kirtenak...

 Aiton-amona txurtuak,

 alboan kuzkur daudenak.

 

 Begi urdin-gezak xamur,

 masail limurtuak ezti...

 Ni guri-guri altzoan,

 amets girorako etsi...

 

 ...Ari meea aurtzaroa

 meea ta pirriņa.

 Ikusteko meago,

 sentitzeko baņa...

 

   Xoxo izu arroxko,

   nora iges egin?

   Berriztu nai neuzkikan

   mintzo-bi irekin...

   Egaka biurrian

   zer dala-ta ain arin?

   Ontan agurtzen natxik

   txorrotxia bikin?...

 

 Belarrietan dan-ezkoan

 sasipean zarraparra,

 kabia nun, nik an zankoa,

 ta neureki irriparra.

 Iru arrautza egapean

 molts-moltso zozotzarra...

 Arantza-boltz txurkulluak

 bi eskuok luzatzera,

 zima gaiztoz iriki dit

 galtzarbean tarratara.

 

   Ateetako kerizpean

   oin nagiok auts-arretan,

   siatseko ur-gelditik

   txalburu-bi eskuetan

   ez-itoko, bai-itoko

   loi moltsora aizkenetan...

   Belaun-konkor, galtzipurdi,

   atzamarrak lokatzetan...

   Otordura biltzezkoan,

   ontza-bi loi arropetan.

 

   ...Amarentzat oker beltzak

   neretzat uts baņo eztira...

   Sentipenik eztaneko

   jolas leloa guztia!

 

 Arrats-leeneko axanpa miņak,

 laņo-beltz-giro biotz ezpaņak.

 Nik arpegi irripar amari,

 eta illun-arre amak neuri...

 Abian ondamu banitza lez,

 aitaren altzoa artu det toki.

 

 Aitak, amak eztaukan itzala.

 Amak, aitak eztuan magala...

 Eta nere masail gorriztuan,

 biak neretzat laztan bana!

 ...Gabeko otoitzak egin ondoan,

 loak artu nau bereala...

 

 .......................

 

   Banaiz, eta enaiz...

   Banator. Banoa...

   Kuku-soņu antzu,

   ene aurtzaroa...

   Izango naizentaz?

   Nork daki geroa...

   Oindaņo darodana,

   lo-zorro-giroa!

 

 Ta. Ondore mardul nere gain dator

 itxas urdiņa bailitzan,

 eta uraren apar arian

 arpegi txuri-gorrizka.

 

 Ur-kantua bai, mur-mur lelo au,

 gain-agarraren jolasa.

 Ara palaxta, ona purruxta,

 surtzaro-barne ametsa.

 

   Egoaizez ara-ona

   dabillen ke-moltsa urri,

   ganduaren egapeko

   suaren erro nabari.

   Aizeak bere lege naro

   —bere lege ta irudi—

   zerbait naizen itzal solla,

   ez zentzu, eta ez zori.

 

   Naizen bai-ezko sentipen

   espiritu ezkutua,

   joanak lekurik ez, gaindik

   itxaropide gandua.

   Aingeru egats gabeko

   nai uts naizen aingerua...

   Ez pipit ez lore kusku,

   muskil pizer kimatua.

 

 Enadatxo pirrin lez dabilkit

 ega motelka narrats-narrats,

 ene zentzu izpiok naztapil

 ikuspen detala zerbait arrats.

 

 Ez putzu geldia lez lurrean,

 ez xoxo izua lez aizean...

 Badarot zerbait bien tarte

 giroak daman bidetxidorrean.

 

 Ikuspegi badet surrez-aurre

 gaztemuga sollak damaidana.

 Argi dizdire-arian barne

 auek sentimenok bidez-bide,

 piztu-ezpiztu argiakana.

 

 Illunaren gibel erraiņura,

 txoil urrutira agoan oskarbi

 ez egunaren kiņu, ez argi...

 Zer, or, ezpaņetan esan gura?

 Nere jo-muga itxuan berri?...

 

II. Gaztearo

 

 Bidatxidor nasaietan

 noa azipide legez,

 zerbaitek argi dagidala

 iputargi txirtzillak lez.

 Itxaro nuen bidea,

 bide zabala naitaez,

 kolkoan erdigorderik

 ondoreko milla amets.

 

 Illundiko argi izpi

 darot biderako lagun,

 ez gara-beerako malkor

 oro zelai, zelai legun.

 Arbideko oztopoak,

 denak zatzait ore bigun.

 Kurpil galdu lez zoro noa

 ume-uztarpetik urrun.

 

 Aizearen bultza nagira

 ez-jakiņez nora noan,

 saiets bitara illunbe

 bide luzeero murkoan.

 Geroaren ikuspegi

 amets eztiak laukoan

 bizi amets txoroaz bat

 txori ixillak kolkoan.

 

 Bat-bateko iratzartzea

 begi lotiok nabari,

 nagi egotez gogait egiņa

 arpegi datzat gabari.

 

 Barne ixilla egun argira,

 —biotz erkiņa dardari—

 lotsaren larmintz apar ariņa,

 gaindik boteaz daragi.

 

 Eta banoa rora ezean...

 Begi-itxian kantari,

 gogoan bere esanetara

 orpo-ixidorrak dantzari.

 

 GAURTIK neureki txori egiņa

 egamotz naizen txoria,

 eguntxintaren argi ariko

 txoritxo jaioperria...

 Ta gaurtik dakus neure mendeko

 amets-zelai zabaldia,

 uztarpetikan ega ondoko

 ene atseden aldia.

 

 Usai likura banatzen darrai

 zelai zabaldiko lore,

 loreak ezti, eztiak lika,

 gaztea ororen zale.

 Bide egalik, muņo mukerrik,

 ezdatzait lorerik gabe,

 ozpin garratzik balitz-ezpalitz,

 adiņak berekin lege.

 

 Ta, ain uts datzait len igaroa,

 negu otzaren arpegi.

 Negu otzaren giroka eta,

 gaba luzean irudi.

 

 Eta banoa nora ezean...

 Argi neban iputargi

 geroz argigo, geroz bizigo,

 orain illargi laurdenki...

 

 Eta banoa nora ezean...

 Ta urrun neban oskarbi,

 geroz argigo, geroz bizigo,

 aurki egunaren begi...

 

 Mendixkaren gandorretik

 ospel dakus alderdiak,

 gaurdaņoak txurtu didan

 egun pirrinka nagiak.

 Illunbearen girora

 ospel ene betarteak,

 ametsaroren albaņu

 gaurko sentipen bitxiak.

 

 Neurekixa ibiltari

 bide itxuan joan da joan

 bat-bateko sentitzeak

 uzkur jarri-be beingoan.

 Argi txatxarraren orpoz,

 t'ezjakiņez nora noan.

 Bide luze, bide nasai...

 Nork igarri nora doan?

 

 Luze datzaikit bideok,

 luze atzera utziak,

 bukamen gabeko bide

 sakon mukerrez itxiak.

 

 Aopeko zerbait ezti

 noizpein badu geldiak,

 belarrien giligarri

 onatx oiartzun garbiak:

 

 Txoriak tzirtzil aizean,

 ardi txintxarrots zoliak,

 artzaingoan oyu emea,

 bere abesti eztiak...

 

 Zarata ezti emeok

 aldiz geixko, aldiz erdi...

 Zalantzaren ondorio

 zorion dezaket arki.

 Urbil artzaingo abotsa,

 Aingeru eztarri garbi.

 Aranean ara-ona,

 gazte kantari, ta ardi.

 

 Oianaren abots bakartia

 nai neuke itxian artu,

 lagun miņetan ez dedin

 geiegiko oyuz lertu.

 Neure eskuz ukutzea

 nik otenezake lortu,

 ta argizarizko biotz au

 bereaz batean urtu?...

 

 Zerbait dalazko billa nundibait, eztakit nundik,

 eztakit nora... Zorobat gisa mintzo batez.

 Ta oiartzunaren zirrara meak geldi nau emen

 itzal txoil ontan ezti-likatan sartua lez.

 

 Ardi beraxkak larrezaņean bana-biņaka,

 baso itxian gora ta beera bazkabilla.

 Ta orpoz-orpo, zigor biurra eskuan tente

 bere lanean zori-bete dan neskatilla.

 

 Iņoiz kantari, iņoiz ixilik, urbil darabilt...

 Oņots ixilla itzalak barna ara-ona.

 Jaurti baneza arnasa dan lez bere kolkora

 biotz sutuan irten-bai-ezko daukatana...

 

 Gandu baņo ez, bion tarteko esi pizer au.

 Lotsaren gandu!... Ta biok autsi nai genuke.

 Itzal begiko aize megatxak urratua lez

 nere begiak eta bereak txoil jodute...

 

         ...MENDI bakartiaren arrosa

         iņork usaindu etzaituan lore...

         Geldirik daudez ene orpo-ok

         ez oinkako bat ere zu gabe...

 

         Emen moztu zait ibil aizea

         bertan gogoari uko eman.

         Bakarti ibiltze ondoreak

         berak batzait zoriona zerdan.

 

         Ikusten naroan argi-xinta

         lanbro-arre axanpaz estali,

         illargi laurdenka oro aitu

         iputargi bera be itzali.

 

         Goroldio ezeak mugira

         itz bana esanen otsarekin,

         ta berau aopeko mintzo au

         illunbeko utsaren osakin.

 

         Biok alkarri esku emanak

         galbildur giņun esku gordeak.

         Aldian oinbete aurreratza

         ustekabe gamazki bideak.

 

         Bide berriak argi zirrara.

         Len utziak uts ziralazkoak,

         pirrin ta ttipi, jaioperri uts...

         Uztaaroa amets gogoak!...

 

         ...Mendi bakartiaren arrosa

         iņork usaindu etzaituan lore.

         Geldirik daudez ene orpoak,

         ez oinkako bat ere zu gabe...

 

           Bidexkak gora ta bera,

           itzal nagiak atzera.

           Baso itxia galduaz goaz,

           osin bare sakonera.

           Irriparran osiņera!...

 

         Atze bixkarra oleska,

         tartea urez gaņezka.

         Uraxalean dantza nagian

         bitxaren apar zurixka.

 

         Zer diarduk osin lizun

         bide berrion sarbide,

         ara-ona lurra janaz

         aize pirriņa lankide?

         Gaindik dekan zubi medar

         bilin-balanka ori-be.

         Biok anker biok maltzur,

         biok zerate senide.

 

         Itxas azalaren antzo

         lelaz baretu ta jaiki,

         arrubeko ur-arreak

         kolkora jaso ta jalgi.

         Argi lendik illunera

         barna biltzen baņan nagi.

         Noiztandikan? Noizarteņo?

         Txoil berak bakarrik daki...

 

         Onen ipar-arpegia,

         eguteraren begia.

         Azpiak ura, gaiņak aizea

         tarteak utsune aundia.

         Bertan itxaro aria.

 

         Zurrunbilloz urak naste

         osin nagiaren apar.

         Berak zerbait begipeko

         eta agerkunak axal...

         Geroaren bide-nabar...

 

         Onen gain-apar kaxkora

         palast egin dut abian,

         dekan-ezko sen urria

         bertan amaitu dagidan...

         Goi-been muga arian...

 

III. Elduaro

 

 Ene bultzaz lur artua

 bazanezko arrotz-erri.

 Larremitz albaņu izpi

 baņan ez lore, ez orri.

 Ostalari arrotz oni

 illuna lur-eten txuri...

 Atzo arantza basatiak.

 Gaur sagasti muxu-gorri.

 

 Ur-mugan blai nintzalarik

 zentzu gezak lotan jarri,

 gazte giroz loak artu,

 giza-soņez iratzarri,

 Bai-ezko bizte lelorik

 geroratz eztet nabari.

 Sentiera mende noa,

 ta gogo bizte mintegi.

 

 Illun bide ondorean

 bake zale zait guzia

 igaroan kerizpeko

 megatx darodan aldia.

 Naiz biotz pilpirak jaio

 sor nere barne nagia,

 ospeletik argi-xinta

 aldaarora etsia.

 

 An oiartzun zaneko

 abots bakartia,

 gordean det gerozaz

 barnean josia.

 Gordean ain xamurki

 amatzaz jantzia,

 ondoreko kimuen

 ernamun begia.

 

 Osoa zait aldi au

 ego-epel giro,

 lagunaren itzal da

 arnasaren bero.

 Leendiko amets ernez

 agorturik oro,

 lore-kusku mokoko

 ene egutaro.

 

 Baso itxuak lili bat

 illuna bitxi jazteko,

 urernearen aizpa, ta,

 doņuz txorian antzeko...

 Txori biok bat giņandik

 adiņaro esaneko,

 orpotikoen muin gera,

 biok azal ta izardiko.

 

 Geroaren itzal darot

 aita izate astuna,

 iņoiz gabaren atal naiz,

 iņoiz oskarbi eguna.

 Maiz edari ozpin jabe

 badet eztiki leguna,

 giroaren jaki, ore,

 gerize eldu-biguna.

 

 Ontzia gora-berakoz

 ur-gazi-gezak barna,

 bidaaldian nekepeko

 ar izkutuak jana.

 Apar-muga nabaria

 lurriņetan goratz joana,

 uztarpeko ta zoritsu

 bizitza leloak nama.

 

 Buruauste bakar aldirakotz,

 ta ez joanaren egarri.

 Geroaren kezka alderago...

 Neureak burutan sarri...

 Lan erasoa eguneko ezten,

 onek neke ta izardi,

 eta obari zeatz neurtua

 zimel jardunaren sari.

 

 Lur itxua ene alorreko

 ainbat gazi-gezen lurra,

 beso etenok-be neke ozpin

 —ozpin ez baņan lillura—

 Lur muņetika asun diran lez

 erne bakanak onez urra

 ezti estalgiz erro etsian

 darot bizitza kuzkurra.

 

 Ta ezti kutsuz, amets andoko

 bide estura jausirik,

 elduaroak itoaz nama

 gora aienak autsirik.

 Negu-buruko giro otzaren

 egapetaņo josirik,

 ondoreari mun eman baņo

 ez darot beste argirik.

 

 Iņoiz zikotzez kukildu banaiz

 ezur-ikara-dardari,

 nere zaindiko landaretxuak

 gose karraska nabari.

 Ontan aitaren biotz minduak

 lur mukerrean daragi,

 bizinar zaigun aletxo billa

 txingurritxoa irudi.

 

 Miņik gabean barne zotiņak

 zotin gabean malkoak,

 bide beretan ekaitz nardari

 ozpero neurriz gaingoak.

 Eraman onez oro ebaki

 elduaroren aiztoak,

 bizilarrizko garaipen ontan

 esku dularik Jainkoak.

 

             Lan astunaren esker

             ez nabil txori oker.

             Neke zaidan lana,

             badamat nork arindu,

             ta nork eztiz ukindu,

             ozpin darodana.

 

             Laztasunen errotik,

             abian sortzen zaikit

             poztarte bakana.

             Orpotikoen giro

             txoil bigunak argiro,

             bidez dakardana.

 

             Onatx nere jatorri,

             sendo ta muxu-gorri

             ondore detana.

             Arira, ezpai gabe

             zorionaren jabe

             izango zaidana.

 

             ...ETA nere uztaaro

             badoa gain-bera,

             errekatxo tziztorra

             dijoan antzera.

         Ondotikoen bultzaz

             aldian utsera,

             ta bultzaren sortallu,

             aldia bera da...

 

         Adiņaren ertz nabarrak

         lotzen nauan egutaro,

         laņoxka ganduz gaņetik

         izarrak kiņuz gabero.

         lņoiz ospel, aunitz argi,

         illatargi talobero

         ixilpeko arnas xamarra

         gaur-gaurko aroan lelo.

 

         Sail neurtuan erlea lez

         ara-onako motzean,

         onen lanera urrian

         tzirtzillik bere antzean.

         Edozer ezti berak lez

         garratzondo murritzean,

         ontan bizi-poz-aria

         berak lez lore-autsean.

 

         ...Eta nere uztaaro

         badoa gain-bera

         errekatxo tziztorra

         dijoan antzera.

         Ta jaurti albaneza

         Zerupe antzura

         bake ixillak gorde

         diotzan altzora...

 

 Aldiak barna landa nasaiok berean doaz...

 Neu naiz aldakor aizean lege zilimoltzo.

 Lur magalaren giro epela utzirik edo,

 lugin zaildu-au bide antzura lander antzo.

 

 Baņan etzaikit alper izandu lugiņaroa...

 Legor zan lurrak eskura dakar emaria.

 Leenik ereiņa erratzen doa uzta-betera.

 Bertan geroak anei ametsen iturria.

 

 Nere baitako amets erroak erori dira

 etsiaroka sareetara aldi onez.

 Bertan urtuaz, barne neurria dindiriz darot

 uztai urriko ontziak gaņez dagian lez...

 

         ...Eta nere uztaaro

         badoa gain-bera,

         errekatxo tziztorra

         dijoan antzera.

         Abian nere oiņok

         lur muga otzera,

         arrasburuko argi

         gorrixkaz batera...

 

IV. Umoaro

 

 Ez aurrera, ez atzera

         umoarora zubian,

         sare itxuak ibatsi

         murrizki ago itxian.

         Izarrak egi-lekuko

         utsune nasaiak goian,

         azpian ibai nardari

         gainbera urdin nagian.

 

         Umoarora zubian

         loti, ozkil, ur garbia

         goiak urean erraņu

         arraitxoentzat argia.

         Uzteibeetik sartu-irten

         —enada txiularia—

         egunaren ondartzera...

         Bere lege nik begia!

 

         Loti, ozkil, ur garbia

         makal areaz bildua,

         albo urrizti nardetan

         ezti txorien soņua.

         Ta, argi-begi sardetik

         irriz, berekoi kukua,

         berean lelo sorkorra,

         milla bider berriztua.

 

         Makal areaz bildua

         umoarora zubia,

         auen lezeero dangalak

         urbil oskorri-begia...

         Denok aizken-ari goaz,

         makalen gorri-oria,

         ene bizinar aula ta,

         arrats lengo oskorria...

 

         Bizitz xamarran

         aizken atala,

         makillatxoa

         lagun detala.

         Egian ordu eldua...

         Lurrondo ospel

         garrik gabea,

         lanbro negartiz

         aurre-sarea,

         oro ozkirriz Zerua.

 

         Eztet txoil bakar

         makillatxo au.

         Nere sapia

         zabaltzen dirau,

         onatx belaungo elduak.

         Euren zaiņeko

         landaretxoak,

         —lau-orri diran

         billobatxoak—

         ezti girora bilduak.

 

         Aur biurturik

         auen girora,

         ozmin darodan

         une malkorra

         zertxo bederik murriztu.

         Neri aitonak

         aitandu zidan,

         oro txikien

         oņarri diran,

         ipuin-abarrak berriztu.

         Gira tzirtzil au

         ezer ezpalitz,

         jostarika-be

         alkargaz gabiltz

         pozaren gili-dardaraz.

         Auen mugirak

         zume-txirpi lez

         eta nereok

         adiņan legez,

         txantxaz zuzpertu bailiraz.

 

         Sentitze utsa

         balintzaikit aal,

         gaur bertan kako

         ondorio nar

         naiz izan bultza estua.

         Nola nezake

         auekin naasi

         orpoz jirata

         atzera utzi

         darodan bide neurtua?

 

         Eta bide medarrak

         oles illunari,

         igaroan gomutaz

         oro zulakari...

 

         Arako argi nabar...

         Leenen ametsa.

         Arako ordu zear

         naron bide latza...

         Gomutaren eder ta eziņa.

         Umoarorako egi gordiņa...

 

         Amaren masailla epelak,

         irentsirik gandu ospelak...

         Ximur zar amanatxoa.

         Aitonan altzo goxoa...

         Denak betartetik kendu

         erio illun ezpelak.

 

         Amesbete zillar parpallak

         bideerako lore txinbillak...

         Negu belfz-nabar-gorriak,

         oro uda sargoriak...

         Esan dezaket nun diran?

         Itzik ez dute ezpaņak...

 

         ...Arako argi nabar...

         Leenen ametsa.

         Arako ordu zear

         naron bide latza...

         Gomutaren eder ta eziņa.

         Umoarorako egi gordiņa...

 

 Ene orpoak zerbait aldatzen nagian-nagi,

 nai-ezik bedik, zubiz barrengo lur-errera.

 Eta, neretzat ez uzta-bete, ta ez obari,

 emango eztun lur zidorrari leen-arrera.

 

 Darodan bide beartuari ozkil begira.

 Abar-tartakak ezur-makillen ereduko.

 Otzaren dardaz azal lakarrak ustel bailira.

 Agian leenik arrak janaren irudiko...

 

 Ospel begiko txuri bizia, ene illunar,

 une beteko begi itxia txori etzait...

 Nolaz, aizean begiok mindu, nere bizinar

 erraņu bertan kirikako-bat aki bezait?...

 

         Begininiok ixten doakit

         aldian isten betiko...

         Zartzaroaren ari emera

         argiak berak ostiko!

         Zuri gandutan zerbait dalazko

         elur illaren jantziko

         nere illeok —zillar izpiok—,

         damazkidan iduriko.

 

         Laņo itxuak estali antzo

         gau lez doakit eguna,

         eguzki pintza orratz berak-be

         ezin laņometa zula.

         Illun albaņu luze urria

         ibai aņubeak ura...

         Ene irispen dezakedana

         oraingaz illun gandu-da.

 

         Gandu lausoa betilletara

         lanbro meaxkan umea,

         azalez ezko, barnean ore

         itzulibide unea,

         eta naasian barren muņeko

         negarraren ari meea...

         Alaz xur darot belarrietan

         gaindiko abots emea!

 

         Odei illunon gaindik kirikaz

         senti naroan argia.

         Sentipen soilla... Idurimena...

         Estali zait oskarbia...

         Sinistearen argi biziak

         berriztatutzen egia,

         Goi-nasaietan dakusdalakoz

         aginduriko alkia.

 

         Eten bai-ezko arta

         sentitzeakin batera,

         gorputz zirrara ozmiņa

         abian nere baitara.

         Len gor nakion zirrarak

         gaur jaioperri tankera...

         Aize ospel bultzari su

         erio aurre oteda?...

 

         Ikustaria joan bazait,

         entzumena-be urrean.

         Gaurdaņo ixil zan erle

         urbil burrunda arean.

         Nere andore txirpiok

         nabari neure gorrean

         aopeko ixil mintzoz

         lo-ari nagon unean.

 

         Loaren astunez biltzen

         gorputzaren zain-ariak,

         biotz ozmiņera bidez

         odol xamarra urriak,

         betirako loan senaz

         lotzen nauka lokarriak.

         Ortz-karraska latz baņo ez,

         ene erio larriak...

 

         ...Egun bereko illun begian,

         ezkillen din, dun, itzala

         Andre eldu bi iturritikan

         ura duin ozkil dirala:

         —Jesus, ta Mari... Ustekabea...

         Nor ote degu il dana?

         —Alako omen... —Gizarajoa...

         Jaunak erruki datzala!...

 

 


inprimatu