inprimatu
Olerkariarena
Izenburua:
Olerkariarena
Sinadura:
Sabin Muniategi
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Muniategi, Sabin

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1965
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1965 I-II Ikurrin
Orrialdea:
14-20

Olerkariarena

 

Muniategi'tar Sabin

 

                             1964'ko OLERTI'jaian lenengo saria irabazi ebana.

 

 Zar-berriz, irudipen landa zabaletara,

 arnas bero goigarriz egungaiak astertuz,

 oņak sendo, arima eskuratze bulartsuz

 barnez-barne, egimin... O, atozte bizira!

 

 Atozte ederrean ausnar, bidea betiratuz

 argibera, elkarmin, maitezko etorbidez

 atozte, esku-zabal, begi goseak asetuz

 eguneroko txingurri-lan, erletasunez...

 

 Lur, aizez, itxas sakon urdiņaren zabalez,

 itxastari, arrai, uin bare, ekaitzarekin;

 bai tresna zar, makina berriakin, ogibidez

 atozte, ortzi-zear suziri, egazkiņakin.

 

 Atozte, eskulan sarigarriz langilleakin,

 bai iostun, arotz, zurgin nekazari ametsez;

 atozte, ikazkin, meazle, argin, artzaiakin,

 lantegi aurrerapen, menditar garobidez...

 

 Apurretik aundiraņo kolkoa aberastuz,

 atozte, biotz-begietara emai pozgarriz;

 atozte kantagai, amets-eresiak metatuz

 bizikide guztien elburu, unearen zoriz.

 

 Beti, bidez aurrera bizimin, goietan gora,

 atozte zantzoka, alai, bidearen pozera,

 biotzak ereiņez elkarka, maite-ederrera

 atozte, ats-biziz olerkariaren arlora.

 

 Atozte gogoz, —bai, ordu latz ta alaibidez—

 ederrik ederrera, bide garbiak onetsiz,

 O, atozte bai, bakoitza bere muin, izatez,

 ikaratxo berrietan gogoari egaraziz!

 

 Begiak iriki ta, biotzari egoak emanez

 atozte, bai, bizitz-ibai, azal-sakonera

 atozte eskuz-esku, ikara betikorrez

 argi-une goigarrien zabalkunde betera.

 

 Illargia itzul eta, eguzkia mendi gaņean

 intz, zelaiak besarkatuz datorren bitartez...

 Ara ze edertzak! Egun iaio-berritzean,

 bizia gaņezka, biozbera gozotasun emez.

 

 O, ibilli gaitezan bai, goiz-gora, arratsez,

 egonaren egonez, gogobide ametsez...

 ibilli gaitezan itzul-argiz, gau-egonez,

 biotz-begiak Iaungoikoratuz esku zabalez.

 

 Argi-tantoak soņeratuz aizearekin egan,

 ai! txoriņo bizkor, ingumatxo lore zaleok!

 ai! ene uso arin, ene erle eztikariok!

 Agur! Atozte burrunba zoliz, egun garbian!

 

 Atozte, egunaren ezti-aldiak miazkatuz,

 ikusgai gozoetan mokoka, azkatasunez...

 atozte, albiste berriakin aizea urratuz

 bideetako loretza, amets-itxaropenez.

 

 Bizitza dan eder! Begiakin, biotz-odolez...

 Agurtu bai, barne-muin, izate guztiarekin!!

 Eguzki-illargiz, zeru-lur, itxasoarekin...

 Ai, bizitza... kanta dezagun bai, esker onez!

 

 Kanta nolanai, gaur eroriz, gero ernez,

 orri berritze eder, bere illeta orbelez;

 bai itzalpe laņotsuz, gero izartza betez

 kanta dezagun gozoro betikotasunez.

 

 Iraduz bezela, aldatuz, gauza guztietan

 bizia Iaungoikoz dabil bai, itzal-argipean,

 eguzki beroz eta bai gaubide argietan,

 intzirika dabil goi billa, bideak betean.

 

 Dana da sorbide arin, etorri ixilla,

 Izadiaren xustar-berritze, emai sakona;

 sorgor, abots ezti mintzakorrez, zeru billa

 bultzatuz barneki datorren egotasuna.

 

 Dana da eder-soņezko ari, eguzkibide,

 kidekoen nai, bata-bestetasuntxo kutuna;

 kukulluak aletuz datozten gari, landare...

 biotz-lur landu berezietako aidetasuna.

 

 Dana da bai, biziaren gorakunde, sortua,

 baratzetako lurrin, aizeņoaren aupada;

 amets-gain, lore-izarrez gure bideetara

 goi-ikutuz datorren arnasa bedeinkatua.

 

 Dana da bai, gurituz datorren mamitasun,

 txustar sendoetako sentiera, odol ernetua;

 dana da bai, lurraren ore, egokitasun,

 barnebide udaberrituen bizi izkutua.

 

 Dana da egoak arrotuz datorren txiotasun

 amaika zerubideren oztiņezko iantzia;

 dana maitebera aizeak, orriakin bigun

 ikutu goxoz dabillen eskuarte garbia.

 

 Dana da goi sakonetako zeruaren poza,

 odei txuri-gorrien zoragarrizko egala;

 izarrik izar, amaika munduren anotsa,

 argi-iturrietarako bidetza zabala!

 

 Dana da soinketa gelgarriz, bizitzan gora

 unero eta egunka datorren nai gordiņa;

 biotz-begipe, amets-iturriz maitebera,

 bizi-eskuratze txorotasun atsegiņa.

 

 Dana da doņu ixil, argizko mintzaira,

 izkutuka, kutun datorren lurrin-itointza;

 muiņez-muin, zanetan borbor, biotz-bizira

 ate ioka datorren izamin, betikuntza.

 

 Dana da bizi-bear emaitsuz, lanaren ekin

 ta, Iainkoaten Magal, gai betikorrez egiņa;

 gauzak aldatuz, iraunezko bultzada, zirkin,

 bide eskuragarrien abots, aize ariņa.

 

 Dana da bai, eguzkiaren izpi-berotasun

 ibaiaren uberka garden, bere itxasoratze;

 dana da illargi zurbillaren emetasun

 eta, arratsbide amestien izar-eskuarze.

 

 Dana da bai, ixil-gorazko dei, lur-eresi...

 biotzak itsuan beretzen ditun goi-egalak;

 maite-giroz eskura datozten mundu berri...

 erne-elduan dabiltzan alderdi zabalak.

 

 Bai, bidetu dezagun bizia bioztasun onez,

 batzuetan poz alai, beti bai, itxaropenez;

 bidetu bai maitez, eskuka, beti, elkarrez...

 gatzituz dana ederkintza, lanaren pozez.

 

 Ibilli gaitezan goituz, bizitza basterrak,

 eder-iturrituz egungiro, emai pozkorrak;

 unerik unerako zantzo, gazte deadarrak,

 ibilli eskuratuz biozbide, zeru-lurrak.

 

 Ba, dana da, maitasunez gatzitutako ore,

 Iaungoikoaren emaitza, eskuarte sakona;

 Bere Gogoaren sustartza, Bere irriparre,

 guztira Bizia darion Argirik Onena.

 

 Bideak dira bai, Iaungoikobide arimatiak,

 egun-gorazko nekez eta, amesbera, egati...

 lurra aztertuz dabilgun bide zerugarri,

 bizitz-ibaian, gure... betirako malladiak!!

 

 Bide argi, bide illun, bide zabal, estuak...

 egizko bideak dira bai, ainbeste ikasgaiz,

 ainbeste goiz-arratseratze betiraungarriz,

 ainbeste goitasun, gurariz... egunka deituak!

 

 O! Bai, etorri, gainik gain, biotz zabalez,

 agurtuz bizia! Eta, aintzaldu bai, dan-dana,

 edatuz beru lurrin, argi, izatearen guna...

 dana, goietan gora, dana bai... Iainko bearrez!

 

 Eta, kanta biziaren emai, esku pozkorra,

 bere oņots arin eta, aldatz-gora aztuna;

 kanta eder-ikara guztien gogo goitarra,

 eta amets ukatuen samintasun ituna.

 

 Kanta izar, gaubera, kukurruku dei zoliz,

 egunaren iaiotza, goizaren etorrera;

 kanta bai, maite-ederka, urretxindor eresiz,

 biotzaren arintasun bere, itzartukera.

 

 Kanta zeru oztin garbiaren goi, argiratze,

 odei txuri-beltzituen eurimin, nai apala...

 kanta bai, gogotsu, maitasunaren aterpe,

 bikote bakoitzaren amesbide zabala.

 

 Kanta goraka, biotz-begiz, eskurik eskura,

 biziaren goraberak... O, kanta bai, betikoz,

 kanta bein eta berriz, lur eta itxasoz,

 ausnar bizian ametsak zuzenduz betira.

 

 Ederkera guztiak kolkoratuz bidenabar,

 kanta iturrituz lurraren emai, zerukera;

 kanta une bakoitzaren muin, igarokera,

 aizeņo eskulari, tximist-itsuaren sugar!

 

 Egunaren goiz garbiz, arratsalde illunez,

 kanta giartsu, begizko diran bide pozgarriz;

 bai Udaberri loretsu, Neguaren elurtez,

 kanta goiz-gabero, betikotasun etorriz.

 

 Intzaren goramin, larrosatxoaren egarri,

 umearen irripar, gaztearen oiu ta zantzo;

 kanta neskatx lirain, garbiaren muxu-gorri,

 bere amets gorien oinkada, egadatxo gozo.

 

 Kanta bai, aur txikiaren panpintasun guri,

 ian-bearka amatxoren begietako eresi;

 kanta aiton-amonaren gogo-illobati,

 ipui oroiketa berezian errai-iturri.

 

 Kanta poxpolinka, arto-garitzaz, belarrez...

 egada pozkorretan etorriaren ikutuz;

 kanta bai, biotz-arima guztia sustartuz

 gauzak dakarten berezko doai, ta, eskarrez.

 

 Kanta etxeko laratz, suaren berotasuna,

 mai ondotxoan inguratzen dan sendi batua;

 kanta otoitzaren indar, maitezko otordua,

 anai arteko elkarbide eta, goitasuna.

 

 Kanta unero poztasun, baitura ederrez

 egi gordin ta.. zuzentasunezko ekarriz;

 kanta bai, Olerkari! sugarra dan illuntiz,

 Iaungoikoratze bide, ederdi sakonez!

 

 Kanta bai, kanta betikoz bizitzaren sena

 biotz-begiakin maite-dariozko gogoratzez;

 kanta goraka, kanta Egillearen Izena,

 egarria asetuz Bere Magal Eskuartez!

 

 


inprimatu