|
Laukia
Enbeita'tar Abel
1) Attitte
Umeak jolasean
An, or, emen dira
oņez badakite ta
badoiaz zelaira.
Ama etxe txokoan
ta aita mendira
Attitte irri-barrez
aurtxoai begira.
Azala ligorra ta
garria makurra;
Ia bere ezpanak
besarkatzen lurra.
Aurpegiak dario
irripar xamurra.
Gorputzez zarra baņa
biotz gaztea orra.
Goizean jagi eta
Oiaren ondoan
otoitzakin zerura
ara zelan doan.
Seme, loba guztiak
an daukaz gogoan
Ondo daki Attittek
gero zer dagoan.
Naizta izan edurra
bardin aixe otza
Aurpegi alai goxoa
danari damotsa
etxean zabaltzen dau
usaiņezko poza
Urregorrizkoa da
Attitten biotza.
2) Amuma
Tatarrez-tatarrezka
badabil lanean;
paņeloa buruan
barrea ezpanean.
Baita kontu-kontari
txoko barrenean
Amuma dan etxea
bai zorionean.
Larogei urte ditu
asko dau ikusi.
Orain lobatxoari
dautse erakutsi.
Ondo daki ekaitzak
zelan diran ausi
Au ikusiaz lobak
zelan gero jausi?
Sendi ederren Ama,
askoren amuma,
txoriak bezin alai
beti daukaguna;
Etxeko zorion ta
bake-poztasuna
Azalez ligor baņa
biotzez biguna.
Len gazte ta liraņa
orain ximur, zarra,
baņa biotza argi
usaintsu edarra
Zoriona nun dagon
dakian bakarra
Amuma da sendian
zeruko izarra.
3) Aita
Aita! aita! semeak
barriz ikustean
Izerdi loia dauka
aurpegi guztian.
Negarra begietan
pozagaz nastian
egunaroko lana
pizkaten istian.
Sendi eruatzalle
sendiko burua
bakar danean negar
gauza segurua.
Semeak sendotzeko
bear dau dirua
Jaunak ez al dau iarri
aitten aingerua?
Semeak gose dira
negarrez guztiak
biotza zulatzeko
ezpata tristiak
Negarra ekarten dautsa
olan ikustiak
Ez al dautsa laguntzen
bere emaztiak?
Zaartzean etxean be
beti enbarazu
bere seme-alabak
ez dautse eitein kasu
Len ainbat igarota
orain negar gozatsu
Zeruko aita, beintzat,
zeuk maite egizu.
4) Ama
Ama! ze izen goxo
zorionen kutxa
Berak arintzen dausku
munduko bizitza.
Aurpegia irri-barrez
zabalik biotza,
Maitasun ta baketsu
kariņosa utsa.
Semearen zaintzalle
maitekor zuzena;
Umien osagille
zigur ta onena;
Dotrina erakusle
zintzo ta lenena,
Nork ez dau maitatuko
Amaren izena?
Alai egiten beti
etxeko arazuak
batera abestuaz
olerki goxuak.
lturtxoentzako gertu
altzo ta besuak.
nok artu leikezan gaur
Amaren mosuak.
Mundu guztian dauka
Amak bere fama,
bere doiņua aizeak
pozarren darama.
Auxe da guztiontzat
gura dogun dama
ago batez, eztitan,
deitutean: AMA!
|
