Izadiarekin eskuz esku

Muniategi'tar Sabin

 Aize,

 Ego,

 Lore.

 Dana da bizitzmn bearrezko arlo,

 argibide.

 Atozte maite-kutunka, eskura.

 Goiz-gora alai eta, arrats-beran

 Izan zaitezte begipean, nere!

 Eta, bai,

 Eraman nazazute argiz-argi

 Itzalez-itzal,

 Zerupe

 Gogamiñezko egoz

 Gogai sakon, lillura amesetan

 Bizibidezko iturriz

 Ederketan.

 Eraman nazazute goi, zeruka,

 Aize legun ta, odei txuri-gorriz

 Egimin, biotz-urduriz

 Txustar sendoetan gora,

 Nere billa betikotan.

 Zelaietatik ibarretara

 Izarrik izar,

 Zerurañoko

 Bizia dan guztim besarka,

 Danok batera

 Iaungoikotan.

 Eraman nazazute bidez-bide,

 Iturriz iturri,

 Zugatz-adar artean

 Argimin, tantoka, zerbait neretuz

 Egunoroko ekiñean.

 Eraman nazazute

 Zuen billa, nerekin dana...

 Zuen izkuntz ixil

 Intziri sakona,

 Apurka

 Biotz-eskuratuz

 Neregana.

 Olaxe...

 Erasnan nazazute barneratuz

 Zerudi betean

 Argiaren pozera

 Izarretan.

 Eraman nazazute eskuz-esku,

 Emaitz gorakor

 Iturrietako ur, me gardenetan

 Gogoa erantzi, garbitu dagidan...

 Zuen berri eta,

 Zuen izatez

 Dardaratxo arin, ego-ikutuz

 Nere arima illa

 Betikoz biztu, betikoz alaituz

 Iaungoikozko bidean

 Maite-kutunka, oñeratu dedin!