Zain

Gerardo Diego

euskaratzailea: A.O.

 Datorrenean, ai!, ez dakit

 zegaz dodan zapiz batuko,

         zegaz.

 Ai!, esaidazu zuk, illargi,

 zeure beso zorakorretan

 aritz giartsu arturik,

 zeure kuman kulunkatzean...

 Esaidazu, ez dakit-eta,

 zegazjantziko dot bera nik,

         zegaz.

 Ai!, esaidazu zuk, aizeño,

 zeure mosu orren eztitsuz

 orri zutena igi-azo

 ta luma lauena orraztuz...

 Esan, ta nik ez dot esango,

 zegaz dot nik mosukatuko,

         zegaz.

 Ta, orain datorkit gogora,

 Jainkoaren aingeru diña,

 esan, zuk bai zeustan iragar

 mezulari: «Ona otseiña».

 Bai, esaizu, zeure siñestez,

 zegaz besarkatuko dot nik,

         zegaz.

 Naiz esaidazu zuk, bestelan,

 ba-dakizu beiñik-bein, Jose,

 eta nik men dautzut egingo,

 neskatil bai nozu oindiño,

 nundiko eskuz eutsiko nik

 oi!, apurtu ez dagidan, ez,

         nundiko eskuz.