inprimatu
Bost maitasun-kopla
Izenburua:
Bost maitasun-kopla
Sinadura:
Kepa Enbeita
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Enbeita, Kepa

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1963
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1963 III-IV Minezko ezpata
Orrialdea:
50-54

Bost maitasun kopla

 

Kepa-txiki

 

               I

 Ezkongai ziranean

 maitasunaren izena

 eurakin egoan,

 egun aretan biak

 ziran zorionean.

 

 Pitxi eder polita

 eukan neskatxak

 bular gaiņean

 dotore jarrita.

 Larrosa bat zan

 txarmangarria;

 arantzarik eukanik

 etzan konturatzen

 mutillagan pentsatzen.

 

 Gaur arri-gaztelu bi

 orra lurra jota.

 Pitxi txarmangarria,

 larrosa gorria,

 orri guztiak lurrera eroria.

 

 Olaxe da bizitza:

 desengaiņu garratza.

 

           II

 Goizaldeko

 argi erdi illunak

 zeru barea urratzean

 nora doa ain arin

 zelaiak zear

 nere maitea?

 Artzain neska antzera

 mendi jantzia daroa,

 esku batean pegarra

 bestean loretxo bat,

 zirimiritan diz-diz

 oso polito moņoa.

 Eguzkiak argi osoa

 zabaltzean,

 ispillu eder bat dirudi

 bere aurpegiak,

 ezpaiņak lino usaiņa,

 eztia gorputz osoa.

 

 Artzain neskatoa,

 nere baratzean dituzu

 nai aiņa larrosa;

 ordez emoidazu

 ur garbi preskoa,

 baiņa... biotzekoa.

 

           III

 Arin arin,

 txukun txukun,

 aingeruen pareko,

 neskato bat ikusten dot

 goizean goizean

 iturrira bidean.

 

 Baiņa gaur triste doa,

 goibel neskatoa.

 Ez doa ur billa,

 ez lorak biltzen,

 ez mitxeleten atzean...

 kilikilien bat

 nunbait biotzean.

 

 Iturriaren ondora

 aingeru bat agertzen zan

 neskatoakin itz egitera.

 Uxo bikotxak balira lez

 egiten eben itz eta ames.

 Aingeruak etzirudin zerukoa

 eta neskatoa..., lurrekoa.

 

 Baiņa gaur triste doa

 goibel neskatoa;

 aspalditxoan ez da entzuten

 aingeruaren berbaroa.

 

 Gazteak alkarren atzean

 kilikiliak biotzean,

 gaur alai, biar triste

 ba-da munduan amaika naste.

 

           IV

 Gabaren erdiko

 izar begirari

 eta marmalari...

 Zuen aspaldiko ipuiak,

 argi-ipui ixillak,

 ai! ez dira misterio

 nere biotzarentzat.

 Zuen izketa eta koplak

 maitearen aurpegian

 ikasi ditut danak.

 Gauero naukazue begira

 zuen argi dardaraz

 nere begiak ase arte.

 Maiteagan pentsatzearren

 zaituet begiratzen,

 eta Zuei begira

 bera daustazue gogoratzen.

 Orregaitik gau ixillean

 sarri zaituet begiratzen,

 

           V

 Adiskide maite,

 negarrez zagoz!

 Egizu, bai, negar

 ixil illunean.

 

 Adoratzen dogun

 maitea iltzean,

 ai! pena siku!

 biotz erdia

 ilten yaku.

 

 Adiskide apal bat

 besterik ez nozu,

 baiņa itxi egidazu

 negarrean laguntzen.

 

 Negarrean laguntzen

 eta illobi gaiņean

 otoi egiten,

 eta

 malko bat

 laztan bigun bat

 larrosa bat jartzen.

 

 Itxi egidazu negar egiten.

 

 


inprimatu