Ekaizpean
(alegiaz)
Ba goaz ontzian itxas-zabalez
ekaizpean amets-egille..
Lo dago Bera, aur bat zakur bat bezela,
eta gu, izu-laborrian, oiuz:
—Salba gaitzak! Galduak gaituk bestela!
Andik, emendik, zurrunbilloa
jostari dabilkio adats-izpiz.
Esna da. Eta jeiki.
Itxas-jainko baten gisa.
Eta, betartea arrai:
—Eulik! ez al naukazue zuekin?
Kirrinka da masta ausi ez ausi.
Zeri bildurrago gu, ekaitzari
ala Beraren begiradari?
—Eutsi! —Ģeutsiģ berritzen oiartzuniak—:
Gero besoak zabal jarri da
itxas-aizeteari aginduz.
Oņetan auzpez bare jalki zaio aizea,
bildots otxana bezela.
—Pakea nai ote? Orra pakea!
* * *
Baņan, pakeegi zegok. Kontu pakeari!
Pakearekin ugaltzen euli ta koipe,
eta, iskilluz ortzetaraņo,
euli ta koipeen begirale...
Ekaitzaren bearra zegok,
nabari dedin Beraren indarra.
Julen Kaisar'ek bein onela:
—Zeren bildur? Kaisar eta
bere izar ona dezute lagun.
Geiago Bera, izar-egille ta
izarrak oņetako auts dituna.
Gogaiak eta Andreak agintzen omen.
Gogaiak nik ez uste orren zuzen.
Baņan Andreak oro bein-banan
Maria Madalenakin balesate:
—Enaun ezkonduko gizon euli iņorekin!
Orduan betiko zoritxar odolgaitzak...
Ba goaz ontzian itxas-zabalez
ekaizpean amets-egille...
