Saratz bezela

Jabier Aranburu

 Gizonaren bizia

 illunean argia.

 Gizona,

 bizitzaren zubian,

 arri tartean

 jaio bezalako saratza;

 besoak,

 ardazkak.

 Zubi pean, ura,

 zainetan, estura.

 Saratz ardazkaren punta

 ibai arpegiren ondoan

 zealdokatutzen da;

 barru-barruko naia

 bein ere aseko ez da.

 Gizona: saratz;

 bizia: ur;

 bien tartean,

 zubi peko aize otza.

 Bañan...

 Saratzaren indarra

 bere biurkortasunean;

 zañaren indarra

 arri tartean.

 Gizonaren indarra

 bere batasunean.

 Laja dezagun

 irriyoa

 itxasora

 joatea.

 Egunaren bukaera,

 gaba.

 Gabaren bukaera,

 eguntxinta.

 Gaba eta egunaren

 tartean,

 gazi-gazoko

 argi illa.

 Nik ikusi ditut

 andriaren negarrak,

 umeen

 farrak,

 gizonen makarrak.

 Saratz bezela makurtzen da nere biotza

 zugana, ama, nere lore bizitzen iñontza.

 Piñozar bezela, tontorra daukat zeruan,

 zugan, Jauna, nere nai indartsuaren burua.

 Saratz eta piñua

 aiziaren jostallua.

 Lurra eta zeruaren

 tartean:

 ezertasuna.

 Ni erdian:

 batasuna.

 Lur,

 aize,

 zerua.

 Lurreko

 irutasuna.

 Seme,

 Gogo Guren

 Aita.

 Ondar,

 Aize,

 Urdiña.

 Gizona

 beti erdian.

 Itza abean,

 biotza, gorputzan;

 bildurra animan.

 Itz,

 gizonaren

 pitz.

 Aba,

 egi ta gezurreen

 kutxa.

 Begiak,

 argiak.

 Gizona,

 illuna.

 Non dago

 egia?

 Eguneroko

 miña,

 nere aberastasuna.

 Saratzaren zañak,

 ur-zaleak.

 Piñuaren tontorra,

 urdiñ billa.

 Ni, berriz,

 ura ta urdiñaren

 tartean.

 Nora joan?

 Barru-barruan,

 Bi indar.