Arrantzalia
Enbeita'tar Balendin
Eleiz-torrian kanpaien otsa,
Iru durundin oiua...
Kalian mar-mar eta didarka,
Zalaparta ta txistua.
Esku batian argi txiki bat
Eta lepuan sakua:
Eldu da nunbait arrantzalia
Itxasoratzeko ordua.
Aixia txistuz jostari dabil,
Leio ta zugatzak dantza;
Gau illuneko itxas-orruak
Dauka leio baten antza.
Au ta guztiz be, ez da kikiltzen
Arrantzalien biotza.
Bere maiteai agur egiņaz,
Ba-doia itxasorantza.
Boga ta boga, untzia doia
Jostari itxas erdira,
Urratu eta erdibituaz
Ura alde bietara.
Begiak bizkor, sariak gertu,
Gogoz ta adorez lanera:
Arraiņa dagon tokian azkar
Arrantzaliak an dira.
Arrantzaliai lanen ordaiņik
Iņok ez dautse emoten:
Txirotasunez bizi izan arren,
Kantari dira ikusten.
Aberats ala txiroa emen
Nor pozau bizi leiteken,
Arrantzaliai begiratuta
Ez da erreza jakiten.
Ainbeste gizon sendo bulartsu
Itxasoak dauz iruntsi;
Lur alde ontan bixi garenok
Ez dogu arrisku ori.
Naiz-ta sarritan arrantza-miņak
Lurreko gauzetan euki,
Arrantzalien aurrean danok
Txapela daigun erantzi.
