Baserrira dei

Muniategi'tar Sabin

 Sagar madari umaoz ale aorriz yantzia,

 baserria kiñuka yabik ire begietan,

 labarto barri usañez urun orizkia

 esne kipurratsuz urre, morokil eztietan...

 Amets samur ori eure begiakin igurtziz

 etor enera beingoz, neure adizkide min,

 etor lenbait-len uritar aizea itzaliz,

 mendiko gentz neketsua izanez atsegin

 Mai txikerrian eskuz esku alkarrekin

 jaunkiro artuko aut soloetako emoitzaz

 egiaren ahapaldi garratz gazi-gozoakin

 ametsak eralgiz uste bako galbaiaz.

 Basetxia zelai berdeetan soilki gordea

 neskatx panpoxa kolore gorria irudi

 gora bearrez urduri otoika bialduz kea

 gau-bidez etortzeko dan izarño maiteari.

 Sar eta ikusi! nola Eguzki kiskalez

 aize meak garapean leunkiro bildua

 goi-bearrez mardul bizimin muskerrez

 arto-gariei sorgor darion lurrin gozoa.

 Ikus! laztan-egarriz agurka Eguzkiari

 zein eder!, intz tantoak belardietan dantzari!...

 I ere olaxe ez aiz ibiltzen ametsetan

 biotza aoratuz pilpil maiteñoaren begietan?

 Eguzkik nola igo geruago t'aundiagotzen

 or yatozak iraduz aizepian alaiki

 solorik solo begiz abiak aukeratzen

 lillura-berrietan pospoliñak kantari...

 Aberastasun ugariz mendiño bizkarrian

 au dok ire amespian gogoko baserri.

 Orriak sortutako izkuntz maitagarrian

 durundi goxoz atsegintoki ikusgarri!

 Baña amets-arloko sunetsetan exaria

 geldi egoteko ez aut ekarri, ene lagun.

 Ikasi emen nola omoten dan izardia

 lurra laztanduz eta maitekiro emonaz mun.

 Nekearen berririk etxakik ez nasai-nasai

 txol-artean jaun txokorrez bizi oi-danak;

 berakutan gauz oro diralakuan egiñak

 aukeraz yabik lauskituz amaika bizi-gai...

 Lendabizi goizekoz tori! izardiaren

 lan-sari, esne-beiaren erro marduletan

 eskuz eratsia —edur-antzo— murgilletan

 laukoitz iturriaren edari apartsu garden.

 Eutsok ba! Au egi eder! Goiz-Argi arnasaz

 talo biribil-mearen kirru-orizta beroa

 koipetsuka yanen lukainka eta, urdaiez

 ok egiñaz ia betetzen yuagun kolkoa.

 Gero burdi kirrinkariz bideak agurtuz

 garoa erakutsiko aut zegapian narrez

 goiak jo-arteko burkada mamintsu biurtuz

 azpigar ongarri onena ukullu bidez.

 Etor alorrera: ementxe dakuskek eurez

 ereindakoa ernemiñez goiruntza beti

 aizepian orriz-orri zorgin dantzaketaz

 etorkizunaren eskeintz-berea irudi...

 Atxurra ere eskuratu sokillak austuz,

 jorra mamiñean eiñago eta naiago,

 lur leorra zekulakoz maitekiro astinduz

 ia pozez loratzen yakuzan biotzerago.

 Agurtu basoak, ibilli zeazkiro noranai

 arazoai aurrea artuz begi zorrotzez,

 soloetako landare egazti ta abereai

 berea emonaz ziur eguneroko lorrez.

 Gogo-neurriz azkatasun ederrez bizia,

 baserri lanak ez yaukek ez, ordu jarririk.

 Gentz atsegiñaren soñeko apaleez yantzia

 lugiñak eguzkiz ez yaukok gaubeka bearrik.

 Jatordu bakoitza otoi zerutarrez asiz

 eguzkirik eguzkira egunak amai,

 sendi-buru, aitonatxo zarrak ipuñai

 agurtza-deun ostean txaloak irabaziz.

 Loa, buru-makur kukulumutxu sukaldean,

 jabetu da gozoro etxeko gustiakin.

 izarrak argi-dizditsuz zeruko bidean

 albiste berriak biotzeratuz loarekin.

 Baiña, urira... Oi! berriz itzuli baño len

 ikasi, mendiko zelai eta, aitz-artietan

 bai udaldi pozkor ta, negute gorrietan,

 giro gustien aizez, esku txuriak legortzen!