Eulia ta sagua

 Basetxe zar bateko

 sukalde barruan,

 eulia pozik dabil

 arasa gaiñean,

 aurrean daukan yana

 garbitzen alean.

 Azpitik, sagu batek

 dirautsa zotinka

 -Arasa barne auxe

 illuna benetan.

 Zerbait emongo neuke,

 euli, urtetarren

 illunpe onetatik,

 ta egaz, zeu legez,

 ibiltearren ortik

 yana billatuten.

 —Urteizu ba kanpora,

 —darantzutso eulik—;

 neuk bezela bideok

 badakizuz, mutil

 baiña, etxeko andrea

 bayatorku izil,

 gure ondamendia,

 gun, ber-bertotik;

 zabiz arduraz beraz,

 kontuz-kontuz zabiz.

 Saguak urten eban

 bere ukullutik,

 t'arasa gaiñetxoan

 parau yakon zutik,

 agin pean esanaz

 bere lagunari

 —Emengo gozotxoak

 etxataz atsegin.

 Antxen ikusten dodaz,

 sabaitik dingiliz,

 otzara zar aretan,

 gaztaiak ugari.

 Orrexek al banengiz

 eskura ekarri!

 Baiña orretarako

 egoak bear nik.

 Emoidazuz zureak,

 emoidazuz, euli,

 ta neuk, egoen ordez

 beste zerbait zuri

 emongotzut bertotik,

 eukizu ziurki.

 —Eutsiz nere egotxoak,

 ta zeuk, onen ordez,

 ankatxo bizkor orrek

 ekazuz, mesedez.

 Onetan lotu ziran

 adiskide biak;

 egoak eulitxoak

 t'ankatxok saguak

 alkar aldatu eta

 banandu zirean.

 Saguaren gorputza

 astuna izan nunbait,

 eulien egotxoak

 ezin egaz erain.

 Ekin eutsan luzaro

 andik zart, ortik zirt;

 baiña, alper-alperrik,

 ezin ein zirkiñik.

 Euli, aren antzean,

 arasan yosirik,

 aurrera ibil naiean

 indarrak uts egin,

 bere gorputzarentzat

 ankok astunegi.

 Ta onan dagozala,

 etxeko andrea

 ager da sukaldean

 iñarra kirtenaz,

 ta berton ilten ditu

 euli ta sagua.

 Ondorena

 Gizon askori bere,

 bardin gerta yake;

 euren indarren goitik

 lortak artu naiez

 ibilten diralarik,

 egin oi dabe ler.