Kezka!...

Loidi'tar Joxe Antoni

1) Egun-senti

 Intz ttanttoa

     diz-diz eta

     lili eder bat

     kuttunki,

     eta izarrak

     erruz-erru

     zeru goi-goian

     alaiki...

 «Gorde nazazu beti

 zure biotzean»

 zion intz ttantto batek

 dix-dix dizdizean,

 lili usaitsu bati,

 balantz-balantzean,

 zintzillik ostro baten

 muttur-mutturrean.

 Lilia zoraturik

 oek entzutean,

 gozaturik ttanttoa

 bere sabelean,

 dardarari jo zion

 egon eziñean,

 maitasunez gaiñezka

 biotza betean.

 Dardarakin batera

 ttanttoa an joan zan

 ostroz-ostroz ixuriz

 geldi eziñean.

 Liliak maitasuna

 erakutsi naian,

 orra ezereztua

 ttanttoa lurrean!...

2) Eguardia

 Lilitxoa

     oiñazez ta

     goian ortzia

     negarrez,

     izarrikan

     ez dala ta

     eguzkiaren

     indarrez...

 «Nere oiñaze latza

 neurririk gabea

 Betiko galdu det nik

 intz-ttantto maitea!»

 zion lili gajoak,

 garbaiez betea,

 zeruari eskeñiz

 bere oiñazea.

 «Ttanttoa maite nuen

 biotzez gaiñezka,

 eguzkia irten zan...

 ttanttoa dizdizka!;

 musu bat eman nion...

 eta an zan irrixka!

 Emen naukazu orain

 negar-intzirika!...»

 «Ttantto uts batengatik

 oiu ta negarrak!»

 erantzun zion goitik

 goizeko ortziak.

 «Ikusten ez dezu zuk

 eguzki gaiztoak

 itzali dizkidala

 nere izar guziak?...»

3) Illunabar

 Lilitxoa

     usaitsu ta

     goian ortzia

     izartsu.

     Ludi dana

     pozik eta

     nik... ai!, barrua

     kezkatsu...

 «Atoz nigana, maite,

 intz-ttantto kuttuna,

 nere biotz ondoan

 gordeko zaituna!»

 zion lili ederrak

 ojuka aruntz t'ona,

 erakutsirik berriz

 bere biotz ona.

 Goian berriz ortzia

 izarrez beterik,

 dix-dix danak batera

 ludia alaiturik.

 Zeru ta izar guziak

 Jaunari gurturik,

 zeruan ainbeste izar

 ta emen... zer det nik?

 Jaungoikoari gurka

 zeruan izarra,

 maiteago du noski

 gizonak sortua,

 geren «argiontzian»

 beretzat piztua,

 egiazko maitasun

 zintzo ta sutsua!...