Oillarra ta azeria

Igotz

 Egun eder ondoko arrats epelean,

 Oillar gangar andi bat zugatz adarrean,

         Asmoz malmutza,

         Erpaz zorrotza,

 Begi-ernai egoan zaintzaille zurrean.

 Azeri azpisuge andik igarorik

 Ta adaburuan kuku oillarra ikusirik,

         Erdi goseti,

         Osoz itzontzi,

 Onela yakon mintza, artepean zutik.

 —I, ene anai maite! —diñotsa txeratsu—;

 Gureko asarre ta gudak dituk aitu;

         Anai maitekor.

         Alkar jasankor,

 Aurrerantzean bizi gaitezan baketsu.

 Dakardakan au bekik izpar pozgarria.

 Ator beera ta ar ene bosteko guria.

         Ator, maitetxo;

         Ator, enetxo!

 Ospa daigun laztan-zur jai oroigarria».

 —Bai, adiskide zindo! —erantzun oillarrak;

 Barri ezin obeak ik dakarstazanak.

         Gora, i, azari,

         Ene geznari!

 Barren-poz-jariotan jo bizi txaloak!

 Zidor beera, urrumaz, yatozak txakur bi,

 Izpar orren ekarle areik bere noski.

         Betoz laztanak,

         Betoz besarkak,

 Ta alkartze orren zio jai daigun alaiki.

 Soin-dardar azeria, txakurra entzunik.

 —Agur, gaurkoz! —dirautsa—, urrin jun bear nik.

         Ona daikala,

         Lagun zabala;

 Biar erabagiko auzia errotik.

 Maltzurkeri matasaz pizti bi eletan...

 Zelako barre-zantzoz, zelako pozetan,

         Oillarra zangar

         Astinduz gangar,

 Azeria igeslari ikusiz lotsatan!

 Iruzurrezko bidez dabillenak sarri

 Berantzat be kaltea oi dau erakarri.

         Naiz-eta trebe

         Asko izanik be,

 Maltzurrak maltzurrari ziria ezarri.