Irriparrea

Jose Austin, Pasiotarra

                                                   (Ormaetxe'tar Aita Erramon'i

                                             Apaizgoaren Zillarrezko Eztaietan)

 Loratu zan bikaiñ,

 jori ta liraiñ...

 Baiño tamala!!

 Ekaitz gaiztoak

 arrapaladan txigortu,

 loretuala.

 Izotz erasoak

 iñausi,

 bereala!

 Orra Adan'en ezpaiñak

 goibel, billuzi,

 udazkeneko

 zugaitz iduri...

 Naigabezko illobi,

 samin-leize...

 urkamendi...

 luizi...!

 Erbestean zear,

 aldapa ta malkar...

 Iniziri ta negar,

 bizibide zakar!

 Millaka urte,

 milloika egun

 ez poz ta ez irripar,

 samiñaren gaiztoz

 lertzear...

 Jesus'ek biurtu zuan

 gizonen ezpaiñetara

 ekaitzaren eragiñez

 txigortutako landara.

 Irriparrea

 ez da gaur atzokoa,

 ez da Atsegin-baratzan

 bezelakoa...

 ez da, ez, ez da

 berezkoa!

 Neke ta alegiñ

 izardi ta ekiñ

 sortzen da gaurkoz

 irriparrea

 ezpaiñ-soroetan

 —Adan'en ondorengo

 aldi garratzetan—.

 Baiña ba-dira atzotik emen

 irriparrena ereiten duten

 aingeru lerden,

 ongilleak

 «Gaur Apaizak eta atzo

 Kristo'n Ikasleak».

 Apaizaren zeregiña,

 iñolaz aztu eziña,

 negarerrian

 irriparrea,

 biotz guztitan eztia,

 ezpaiñ guztitan alaia,

 ater gabe ereitea.

 «Zuek zerate muduko argi»,

 Kristo beraren aitorrez.

 Munduko argi egitez;

 munduko argi

 ezpaiñetako irriparrez.

 Apaizaren bizitza

 argi izatea.

 Bizitza argitsu orren

 dirdira ta jario,

 irriparrea!

 Apaizaren bizitza

 «argi» izatea.

 Argiaren errainu

 irriparrea!

 Apaizaren bizitza

 grazi banatzea.

 Graziaren ondare

 irriparrea!

 Apaizaren bizitza

 gizonak paketzea.

 Pakearen ixpillu

 irriparrea!

 Apaizaren bizitza

 barkapen ixurtzea.

 Barkapenaren anai

 irriparrea!

 Apaizaren lanbidea

 munduko «argi» izalea.

 Argiaren agindu:

 Irriparrea!

         * * *

 Ezagutu nun aspalditikan

 «irriparrea»,

 Apaiz baten soiñean

 eta bizitzan

 ertsiki mamitua,

 bere ezpaiñetan

 arras lotua.

 Mutil sostorra nintzala

 Gabiri'n ikusi nun

 irriparrea

 aragi jantziz...

 Gero amabi urtez

 ikusi izan det

 Irriparrea deritzaioken

 bizitza ori,

 irripar-bidez

 Kristo'n agindua

 betetzen!

 Ezagatu nun zorionean,

 ezagutu zenduten

 zori berdiñean.

 Gaur bertan ere orra

 Irripar betean

 zoriona ta pakea zabalduz

 naiz kanpoan,

 naiz etxean.

 Aita Erramon diote

 gaur arte deitzen.

 «IRRIPARREA» diot nik

 bataioz jartzen.

 Ogeta bost urteko

 kondaira osoa

 bi itz motxetan

 dijoa:

 «ARGIA, IRRIPARREA».

 «Argia, Irriparrea»,

 Kristo'n agindu

 ta legea.

 Itz gutxi ta mami beteko

 edesti,

           poema,

                       kondaira...

 Zorionak, biotzez,

 Aita maitea.

 Ez dedilla agortu

 zure irriparrea!

 Zorionak eta

 ongi zaitea!!

                                                                   1960-V-15'an