Amar olerki

Muxika'tar Luis Mari, s.s.s.

1) Ibarra

 Minberatasun medarrez

 luzatzen da ibar meea.

 Kanpan-dorreko durundi zorroztuak,

 urrutiaren (miñean),

 zaunka gordiñak dirudite...

 Arratseko ordu erorien nekean,

 bildua ibarra.

 Patxada ta ixillaren

 aogozo xamurrez betea

 dago guztia...

 Ta... Arrati'k,

 goitar, aul,

 zerutiarragoa dirudi.

2) Begiraz...

 Zenbat bider

 nere begirada,

 irripar legun ta ozkirri bai litz,

 ixurtzen da leioaren zear!

 Baiña, Illunbe'ren

 tristura belaxka ontan,

 begiak topo egiten dute

 piñudiaren beltz-mordo

 gogor ta bizian.

 Urduri ta mindurik,

 berriz, begiak

 ergal ta galduak,

 urrutira irristatzen zaizkit,

 zeru-ertzearen luzatze geldian

 nekatuak bezela!

 Azkenik, naastu...,

 urtu zait begia,

 dana grixean biurtu,

 ta paisajea bera

 itzali lanbroaren

 muiñ belaxkaz...

3) Zuri Ama

 Baretasun berez,

 parke ixillaren babesean,

 orra! Ama Birjiña,

 irriparrezka, zulo baten aoan!

 Aldizka, nik,

 nere monotoni aspergarriaren

 nazkan nekaturik,

 zenbat oroipen xamur

 bidaltzen dizkizudan,

 parkearen egonaldi epelean!

 Txori-musika aul

 batek laztantzen du

 arrats eroriaren ixilla;

 ta, bitartean, nere otoitza,

 maitasun-naiaz murgildua,

 umil ta mee entzun oi da!

4) Beti berdin

 Arrats lasaiaren

 lirikutasun meean,

 alako ixillaldi

 erantzi ta bakarti

 bat dago...

 Poesi ixuriaz,

 ibaiko saatsetan,

 jostari dabil

 itxas-aizeño

 gaxte ta kuttun bat.

 Or doa ibaia,

 beti aspergarri,

 beti argi-dirdirak

 printzatzen,

 beti berdiñean...

 irripar baten laztana

 zume tartean galdurik!

5) Ataria

 Alaitasun ta umore-jarioz,

 zenbat gaztetasun,

 zenbat udaberri

 gordetzen duan

 gure atariak!

 Alako nota

 luze ta meetan,

 egon-aldi geldia ausirik,

 zenbat bider, betekadaz

 entzun oi det

 «txistua» zurean!

 Ainbat gaztetasun

 ta bizi-lertze artean,

 errimiña, kemen-eza

 penaz itotzen dira.

 Bizi ez-naia

 alaitasun biurtzen,

 tristura aspertu,

 zaartu...

 ta azkenik,

 igesian alde!

6) Etxetikan

 Pake ta poesizko

 nere egonaldi epel auetan,

 Sagrario'ko ene Jexus,

 zure ordu bakartiak ere,

 ba-dute oroipen bat.

 Zuganako maitasunaren

 kristal garbi-gardenean,

 or doaz irristaka, ta geldiro,

 nere otoitz aul auek,

 biotz-min ta zirraraz bustiak!

 Nere nai bakarra

 zure bakardadea eten;

 adixkidearen kuttunkeriz

 zure elizatxoko bakartasun illa

 igurtzi aal izan!

7) Eguna makurtzen

 Arnasik, kemenik gabe

 ari da arratsbera igartzen.

 «Urrekoatxa» arros-kolorean igeri,

 bai arrats makurraren

 eder irudi!

 Samiñen oroigarriak!

 Xirimiria, negar-muxin

 aulaz, leiatillan...

 Illunabarreko ordu ittunaren

 ixillaldi geldian

 guzti negarti...

 Arratsa gogapenetan,

 pentsatzen!

 Arratsa txorabiotzen!

 Arratsa gabaren

 besoetan, geldiro, erortzen!!

8) Neregan

 Neregan nago!

 Nere itzalean,

 nere egon ixillean...

 Otoitz dagit, ta ixo!

 I.amindano'ko tontorrean

 Ai-maritako kanpai astunak.

 arnas sakon bai'litz,

 zulatu du gabaren barealdia.

 Ta ni, neregan...

 nere ixillean,

 loari eman naiz.

 —«Artu, Jauna, zure magalean,

 nere anima!»

9) Gaur ere

 Gaur ere

 Akino'tar Guren,

 Kant, Descartes,

 Heidegger'ekin.

 Latin-silojismu

 goor ta legor au

 maskatu bitartean,

 txoriño bat leioan...

 Bota du

 nota bat...

 zorroztu,

 luzatu,

 moztu.

 Gero,

 maxio

 ta erritan,

 begira nau

 ta ixekatu.

 Azkenik,

 intziri bat...

 igesi,

 ta urrutian

 da itzali!

10) Adarrean

 Arratsbera grixa

 euskal zelaiean;

 naigabe biziaz

 asetua guzti...

 Zumar-adar igarretan

 irristaka xirimiri ixilla...

 Ni, aspertu naiz

 astuntasun zaar ontan.

 Ixillaldia gordiñagoa,

 samiñagoa zait.

 Ta, arratsa lootan

 illen otoiz-orduan!

 Bat-batean,

 musika-eresi bigun

 baten gozoa

 arkesiaren adarrean.

 Kanari panpiñ ta

 biurri bat da.

 Bere txinta urtutau

 pake, baretasun,

 zurikeri ta balts'ezko

 nota beeratiarrak

 urtutzen ditu!!

 Nik, irripar

 ta kiñuka,

 paa xamur

 ta presku bat

 botatzen diot.