Agur, Maitere
Loidi'tar Paben
Ixil-ixil mintzo da
iltegiko landa:
Emen bizi gaituzu
lurpean etzanda,
gizartetik berexi
gaitz batek emanda;
illak bizi-miņaren
minbiziak janda.
Gu ekarri ginduzen,
laister zure txanda.
Eriotz zure billa
ortxe bidean da.
Lapur-antzera dator,
t'ez jakin ordua.
Gazterik ederrena
ustuta dijua
Ille-kixkur, begi-beltx
ogei urtekua;
azal txuri-gorria,
borobil muxua;
barruaren ixpillu
irripar goxua.
Oraindik ikusten det
Maitere gaixua.
Buruz ondo jantzia,
apal orraztua;
garbi-alaia bezin
biotz onekua;
gurasoen atsegin,
eliztar zintzua,
gizartean geienak
begi onez jua.
Orra eriotzaren
ausardi gaiztua
Gazterik ederrena
ostuta dijua.
Aita-aniari musuka.
Gero loxintxetan:
ĢZur ibilliko gera
zuen esanetan.
Ez naiz gaur exeriko
ni motozikletanģ...
Usoa bezin alai,
pozaren egetan,
etxetik irten ziņan
eguzki erretan,
jai-arratsaldearen
iruterdietan;
txuri-txuri jantzita
panpoxa benetan,
krabeliņaren odol
gorri ezpaiņetan.
Ara pinpilinpauxa
marrubi-loretan...
Zure berdiņik etzan
erromerietan.
Aņorga'n Karmeneko
pelota jokua.
Ondoren bizi-bizi
asi zan soiņua,
Maiteren aizkeneko
krixkitin-saiua.
Buruko min da, ziplo!
dantzari yaiua.
Jolas-orduan il da,
ordu autatua,
beti bait zegon ura
iltzeke gertua.
Gu penetan utzi ta
poztu du zerua;
lurrerako ez nunbait
sortu aingerua.
ĢAgur, etxeko danak
eta lagunarte;
agur, jolastokiak,
Aņorga, Lasarte.
Zerua izan bedi
danoren alkarte.
Nere alde otoitz bat
eta... gero arteģ.
Negarrez du apaizak
illetan otoitza;
negarrez zure kutxa
egin dun arotza...
Soņaren jabe zital
orain eriotza;
estalki bota dizu
gabaren lur otza...
Lur-gaiņean erriak
loretan biotza...
Etxean illun dago
sukalde-txokua.
Otoitz orduan dar-dar
ta gurutzetua
maitez estutu zindun
amaren besua;
ixil-miņetan zutik,
geroak poztua,
fedez indartu zindun
aitaren gogua.
Eten gabe or dezu
eliz-erregua...
Illobiaren itzal
gurutze santua.
Ordu samiņ auetan
bai atsegin dala
amatxoren biotza,
aitaren itzala,
zure oroipenetan
alkartzen gerala.
Bakoitzak artu duan
lanbidearekin
zeruko aldapari
bear diyo ekin.
Ortan gelditu gabe
zebiltzan zurekin
jostorratza ta ariya
klarionarekin.
Laguntzaille ona zu,
eskatzen apala;
lanari jarraitzeko
etziņan makala.
Ta gaur ixilik zaude,
egarri zerala?
Guk amaituko degu,
otoitz egiņ ala,
erdi-josirik utzi
zenduan mantala.
Ba-zuten zure lanak
zeruaren usai.
Lantokitik etxera
azkar etorri nai,
amari laguntzeko
bearretan alai;
lanpetua ta zure
lana zorion-gai...
Zeruan ere ezin
egingo dezu jai,
aingeruak daude ta
jazteko zure zai.
Or dezu ate-joka
auzo samindua,
zeruan ikusi nai
zure jarlekua.
Erriaren negarra
erruki, Jainkua.
Laburra da bizia,
eriotza lua...
Esnatu ziņaneko
zoriz aldatua.
Jaunagan bizi zera,
betiko piztua;
lengo antza ederra
aintzaz edertua;
errugabe maitatuz,
ainbat maitatua.
Agur, bai, gero arte!
Egin zuk modua,
or asetzeko gure
zorion-gogua,
zurekin alkartuta
gurtuz Jaungoikua.
Ura laztan-iturri
beti-betikua,
ta gu kanta-kantari
maitasun-lelua.
Igeldok egarri du
oraintxe zerua.
Emen utzi diguzu
oroigarri miņa:
Meza-liburu eder
eta manteliņa;
Maria'ren alaben
lokarri urdiņa,
intzentsu-usaiarekin
sarri eragiņa.
Eskutan daramazu
gurutz-ikurriņa,
soiņeko txuri-urdin
eztairako diņa,
zeruan jai dala-ta
zuretzat egiņa.
Goi-erromerietan
poztu alegiņa,
dantzatuz arin-arin
txistu-danboliņa.
|