|
Begoņa'ko amari agurra
Dundunzar
(Bizkai'ko Zaindaria erriz-eri ibilli zan artan,
Etxano'ra eldueran, bertako umetxo batek
Begoņa'ko Amari esateko egiņa.— 1949'an.)
Bizkai'ko Zaindari on
Birjiņa Maria,
Begoņa'tik zatozan
Amatxo geuria;
zeuri egitearren
ongietorria
inguratu da emen
Etxano'ko erria.
Urreratuten dan lez
semetxo laztana
itxaropen osoaz
bere amagana,
maitasunez beterik
ba'nator Zeugana
Zuri gaur eskeintzera
gure erri dana.
Zu ikusteko pozez
gagoz-ta aspaldian,
zatoz, Ama, gugana
bai zorionian.
Andre Mari maitea,
zu allegatzian
atsegiņa yatorku
biotza betian.
O ze politak diran
lore ta liliak,
gure zelaietatik
Zutzat ekarriak.
Alan be ederrago
arima garbiak.
Artu gurozuz, Ama,
Zeuretzat guriak?
Begiratuizu emen
onenbeste jente...
euren danon biotzak
zuretzako dire.
Bizkai-alde guztian
ete zaitu maite
baste errien batek
gureak ainbeste?
Bedeinkatu eixuz, ba,
gure gurasuak,
Abade jaunak eta
erriko Buruak;
bedeinka txiki ta andi,
sano ta geixuak,
bedeinkatu baserri,
solo ta basuak.
Ume-umerik amak
besoetan artu
ta ama bi doguzala
erakutsi dausku:
bata etxean dogu
eta zeruan Zu.
Arrezkero biotzak
zenbat maite zaitu!
Nor geien maite dodan
ama biotatik
itaunduten dabenai
zer erantzun bakit:
Etxeko neure ama
asko maite dot nik,
baiņa Begoņakua
geiago oraindik.
Amatxu maiteena,
emoiguzu arren,
Zu gogoz rnaitatuaz
bizitzea emen,
iltzen gareanean
zerura gaitezen
Zeugaz an izateko
beti, beti. AMEN.
|
