Lursagarra

Uribe'tar K.

 Oi, lurreko arnari;

 txiroen janari!

 Millaka doai antzo,

 Jainkoren sorkari;

 guk gosea asetzeko,

 ludian ugari.

 Zu ondo jarten zara

 lapiko nai zartain;

 utsian artzeko be

 zara oso bikain.

 Ta artean dituzula

 aragi zein arrain?

 Eta zetan esan bez

 baba naiz urdaidun

 eltzari orniduan

 eta bazkal ordun

 sabela gozatzeko

 maiaren ingurun.

 Eta apaltzeko zara

 arin goxoenik:

 porru-naste berdean

 ortik naiko janik,

 ez dozu iñoiz izango

 ameseta illunik.

 Lursagar txikitxuak,

 gazte ta guritxo,

 salda bigun erdian

 ta naste oillasko...

 Olan, antzez ondurik,

 bai berebiziko!

 Baiña txiro apalak

 noiz orrela jango?