Uda-azkena, zu gure poza

Joakin Aldabe

 Auxe egun moztutzia

 Uda-Azkenian!

 Ego aizek nagusi

 beren garaian.

 Gorri noiz nai goibelak

 argi ta illuntzian.

 Aurten lurraldek zer nai

 zabal emanian.

 Bildu ta bildu emaitzak

 egualdi onian.

 Au poza dago lertzen

 gure biotzian!

 «Tori —dio Udarak

 Uda-Azkenari—,

 nere musu laztana,

 kosetxa ugari.

 Asko nai zaitutela

 ikusten da garbi.

 Ez iduki bildurrik

 beltz dan Neguari.

 Oroimen on urtia.

 Eskerrak Berari,

 guria degun Jauna,

 Jaungoiko aundiari.»

 Bukatzen dira jaiak

 erri ta auzuetan.

 Erortzen dira mendik

 neguko luetan.

 Laxter euri t'ekaitzak

 egun ta gaubetan.

 Aize iskanbil gaitza,

 trumoia orruetan.

 Mendiko eder-ederra

 eriotz besuetan.

 Gero mendi tontorrak

 zuri elurretan.

 Itsas barrundik bultzan

 datoz olatuak

 gaillur galantarekiñ

 goi-goi arrotuak.

 Abek dituk denborak

 dauzkan gorrotuak!

 Enarak jun ziraden,

 pizkor egatuak,

 neguaren itzalez

 oso bildurtuak.

 Luzatu gabe mendik

 beraiño elurtuak.

 Berriz Uda-Azkena

 maite, lagun kutun,

 ezti zabaltzaillia

 barrun, oso barrun.

 Uzten digu arima

 oratu ta bigun.

 Baserri txuri ederrak,

 kaletikan urrun,

 etxapian badauzka

 ainbeste ontasun.

 Eman deiola Jaunak

 luzaro osasun.

 Jo lezake aiziak

 amorruarekiñ.

 Betor Negu zitala

 kopet zimurrakiñ.

 Zer janik ez da palta

 sagarduarekiñ.

 Otorduk bere ordutan

 eltze ornituakiñ.

 Antxen nai aiña frutu;

 esnia're berdiñ.

 Zuaz baserri aldera,

 nai ba'dezu jakiñ.