Sua

Jon Casenave

                                                                         (1958)

 Amorio, amorio

 zure adoratzaile nasaia

 izana naiz anitzetan.

 Bainan behar dut aitortu,

 nauzula aldi honetan,

 bihotzeraino larrutu.

                                                     Zuek

                                           oroimen efemeroak

                                                   iduzki gorrian

                                         ene ihizi bakarrak.

 Arratsaldeko argi dorpean

 erleak erne dabiltza.

 Zama ezin jasan, denek,

 jende ala abere,

 itzala bilatzen.

 Haize hegoak

 ahurrean bildua

 lur egarria

                                                     Uda minean

                                             aspalditik nago

                                                     hauts egina

 Larre honen iratzean

 sugeak bilduak dira

 larrua berritzerakoan

 ezin egonak bait dira

                                                   Ene malenkonia,

                                               harezko erresuma,

                                                       jastatu ote dut

                                         hire bizkarraren ederra?

                                             Nagok ez dudanez

                                               hire baitan galdu

                                               gelditzen zitzaidan

                                                       izan apurra.

                                                         (Ordu alferren segida)