Westwinster Abbei

Eliot-en hilarrian poema - argizaiola

Jon Juaristi

 Memori larrosa igartzean

 ausina eta iraka baratzaz jabetu ziren;

 hamildu zen harmore sendoa

 eta putzuan usteldu ere

 egun haretan dastatu genuen

 ur gozo fresko hura.

                                                     Garden, irmo,

 gabeziaren garaietan poeta,

 Infernura jaitsi zinen Virgilio gabe. Hauster,

 Heriotzari emandako ondar iheskorra:

 Susmatu zenuen jakinduria

 ez zela armairu luzeetan gordetzen

 eta haundikien ahoetan egia

 aurkitzea ia ezina zela. Hilarri honetan

 larrosa sutsuak dirau bizirik,

 poeta uhp guztien kontra,

 kultur-fronte guztien aurrean,

 dirau bizirik, bai, dirau bizirik,

 haltzairuzko hatzaparrek argiaren

 larru guztiz zuria

 urratzen diguten bitartean

 Itsaso isiletako hondotik

 korrika egiten.

                           Igarle, anaia,

                           poeta epigonal, orakulo ero,

                           profeta nekrofilo, haruspize xamur,

 zure hatzazalak barneratzen dira

 arratsaren haragi hutsean.

 Mendeak iraganen baitira, egunak

 agortuko baitira ere, baina beti izanen da astirik

 hizketa bat Heriotzatik haruntzago

 luzatzeko, zentzuz beterikako hitzaren bat

 leihoko beira enpainatuan eskribitzeko astirik.