Ludi-zear

Aurraitz

                                                   Aurre'tar Andoni, neure loba

                                                       kutunari, gogo-barnetik.

 Goibel minbera batek estal zidan barna

 neureengandik alde nun egun apurtuan.

 Arrez gero gal-pozen itsas goibelean

 lema bako izontzian nabil ara-ona.

 Itunaren uginak erriminez ekaitz,

 atsekabeen kai ixilan oro daurkit ustel:

 Gogai bako bizitzek ames gaikoz tentel

 ioan sena lur ontan eskuratzea gaitz.

 Zoruntsu bizi nintzan geure basoetan,

 goiz-iluntzeen garbia gogoak osasun.

 Maitasun-lokarriak biotz-alkartasun.

 Azkatasun ezea arnasa bularrean.

 Izadi gordinaren otsezti gardena

 gogo-egaztadaen atseden gozatsu,

 mendi ta arruak nitun bizi-pozen kutsu.

 Zorunik bage orain. Au bizitze ituna!

 Baina oro aldea zait urrunen laino ixil

 ta gorrak eragozpen. Eta malkoz usten

 zait tamalen sakona barne legorraren

 bakartade itzalean geraturik, amil.

 Gaiak lorrindu bako basoko bakea!

 Gomuten oiartzuna biotzean zauri

 nabil, zugandik alde nunez gero, uri

 —izkanbil eta abarren urduri nekea.