Bizia zein dan eder
Biurko'tar Yon
l
Aurrera naiz bidetik... Bizia bai eder
nonnaitik, ta benetan maite dut osoro.
Jaio eta, ibiltzen asi nintzan laster,
lorez apaindu ziran nere bide oro.
2
Noizean bein zerua asarre ta illuntxu;
baņan neretzat ola guziz ikusgarri,
euri-doai bikaiņa eskeintzen bai digu
lurreko sabelean loren ernegarri.
3
Poz eta min artetik aurrera narama
Jainkoaren eskuak maite ta zuurki;
poz ta miņez gabero eiten dut bilduma nere
Goiko Aitari eskeiņik apalki.
4
Poz eta miņak Jesu-biziko sarea
eo zioten jaio zanetik il arte;
ta Bera izan dalarik guretzat bidea,
euki bear nik ere poz ta miņen tarte.
5
Lo zijoala Jesus itxasotik barna
ugiņak asi ziran naas eta orruz...
Jesus zutitu eta bare aundiena
zabaldu zan nonnaitik, Beraren aginduz.
6
Nere ontziak ere ba-du urrutimin,
ta, lemazain dudala Jesus, noa zuzen;
arki baditut ere ortots eta ozpin
etzait itxaropenik iņoiz ere eten.
7
Itxasoak tarteka ekaitz eta bare...
elorriak batean lili ta arantza...
orain dugu biotza naas, gero nare...
ola poz eta miņen artean bizitza.
8
Baņan eder guzia... Oianean elor,
pago, aritz, otarra, arantzadi naas...
aizetikan txoritxo kantari maitekor,
bera nazkagarrizko sugea arraztakaz...
9
Oro Jaungoikoaren izakia duzu;
basoaren antzeko gizonen bizia;
neretzat dana daukat Jainkoaren musu,
dala lore-ikutu, dala arantz-ziria.
l0
Maite, maite dut, nere bizia dana dan;
maitegai maitagarri nonnai ager neri.
Jainkoak bere esku jarri du guzian;
poz eta min neretzat berdin laztangarri.
