Biozkadak

Olabeaga'tar Iñaki

 Zimaur zikin-kiratsuz betea

 zauden, ene ludi kutuna!

 Lore eder usaintsuz apaindua

 zakust, arantz zorrotz dituna.

 Goratu, margo dizdikor zugan

 erne, edatu dituan Jauna!

 Arnas lagun zerutar zaitut

 lore eder lilluragarri

 Bide aldapatsu malkarretan

 neke guztien aringarri.

 Zu gabe, zerk lezake asetu

 biotzaren gose, egarri?

 «Zergaitik, diozu, illobiruntz

 ain arin zuzendu bizitza?

 Zergaitik biziki irrikatu

 etorriko dan eriotza?

 Bide ertzian eseri gaitezen,

 emen alperrik bai gabiltza!»

 Eraman bear degun bidea

 Aldunak lorez betetzen du.

 Illobi zuriak lili txortaz

 laztanki apaintzen ditugu.

 Ara, negar-erri garratz onek

 itxaropen gozoak ditu.

 Ene biotz zimel igartua,

 len odol beroz txit gorria!

 Amets-zoro lilluragarrien

 iturri gozo, leun kabia

 Gaur otz-illun zaitut; ager zera

 sutzar errautsez estalia.

 Piztu txingi ia itzalia;

 bizi-bizitu argi illa;

 ez itzungi zuzi diztikorra;

 gorde amets eztitsu pilla.

 Arrats-eguzkiak margo biziz

 gorritzen du laño naspilla.

 Ba zoaz, noski, zure amaira,

 eguzkia lez sartaldera...

 Begira oni su-gar tartean,

 emeki murgil odei bera.

 Zu ere, Jauna gartsu maitatuz,

 zoaz gozaro betiera.