Bei itsua
J. Maragall
euskaratzailea:
Erkiaga, Eusebio
Anpor ontan eta artan oztopo,
zingiraruntz, aztamuka ibiliaz
eldu da bei bakartia. Itsu dago.
Abaillaren kolpe xuxen biurriz
begia ustu zion artzai-nausiak.
Bestean gandua du. Orra, ba, itsu.
Iturrira dioa, edatera
leen bezela, baiņan ibillera
sendo gabe. Lagun gabe. Bakarrik.
Aren aizpak, muiņo ta tontorretan,
zelaietan ta ibaiondoetan
arranak oska, larran daudela.
Ua, erori egingo litzake.
Aska koxkatua muturraz jotean
esti-egin du, zorabioz. Berriro
uretarantz burua, ta bare, edan.
Gutxi edan du, gogo gabe. Gero
jaso du goirantz buru adardun
aundia, zeiņu itzalez. Beginini
illen gain, itxi-irikiz betazalak.
Eguzki goriaren argiaz zurtz,
itzuliz dioa bide ezagunetaz,
buztan luzea motel igituaz.
