Nora oa?

Erkiaga, Eusebio

 Nora oa, gazte urduri,

 begiak zabal ta bizi,

           biotza geraka,

           odola sastaka?

 Nora oa, mendiz mendi,

 uriz uri, gazte ori?

 Ez al dik goizak eskeiñi

 bizitza poz berezirik,

 edota, ilunabarrak, isil,

 maitetasun-garrik?

 Arpegi zurbillen batek

 sorgin-keiñua egin al dik?

 Mozkor-usaiñez loreek

 ire barnegiroa zoraturik?

 Ez ote ire kolkoan erne

 zalgi zital, belar erre?

 Oa, ba, oa, ire bideen eske;

 oa txairo, zal eta gazte;

 galde itzak neskatxen biotzak,

 urrenik urrena

 —txitean poz, pitean edena—,

 gaztezaroko odolkadak

 mamiñean atximurkadak.

 Baiñan ez adi

 ik uste baiño leen

 niregana itzuli

 negar-malkoak legortzen;

 antola adi bakarrik,

 baztertxoren baten.