Nere txori kutun

Olabeaga'tar Y.

 Laño arin,

           odei zuri,

           apar legun,

           eun gorri,

           txori kutun.

 Badator leiatsu

 eguzpi izpi tarte,

 utziaz sortalde,

 nere txori maite.

 Ara emen geldi

 arkaitz tontor baten,

 zelai orlegian

 zut nagon bitarten.

 Esna zait biotza,

 naspildu adimen,

 begiz ikusiaz

 nere maite emen.

 Zuk edatzen dezun

 edertasun dana,

 pozez betetzen dit

 gogamen barruna.

 Elur odei zear,

 goruntz, goruntz beti,

 noraño jo zenun

 eziñ nik ikusi?

 Zerutar aldira

 alai igo ziñan;

 an arkitu zenun

 Jauna atsegiñetan.

 Zoriontsu bai zu;

 eskerrak Jaunari

 garbi zeralako,

 ene kutun ori.

 Amets ari al naiz

 zu ikusiz goian

 guztiz pozez,

 Maite Maiteen alboan?

 Antxe zaude zu bai

 murgil zorionetan,

 biotz ta bizitza

 kixkalduz garretan.

 Eztizko zeruan

 zabiltz txit alaiki,

 nabaitzen dezula

 zure baita garbi.

 Leku aietako

 argiaren izpi

 purrustan edaten,

 zaitut nik ikusi.

 Etzera lengoa,

 alda zera laxter;

 Jaunak egin zaitu

 ben-benetan eder.

 Zaude beti emen,

 nerekin bai beti;

 itzalpe goxoan

 begira alkarri.

 Leno ariñ laño...

 orain giro garbi.

 Leno leun apar...

 orain maite zuzi.

 ..... ..... ..... .....

 leno, orain, beti,

 ..... ..... ..... .....

 biotzeko txori.