Egun sentia

Anai Olabeaga'tar I. Salletarra

                 I

 Laño me-zuriz estalirik

 datza goizean ludia.

 Gorderik dago begientzat

 bere edertasun guztia.

 Mendi, baso, baserri zarrak

 lotan; ta esnatu gabia

 gure urretxindor maitia,

                 II

 An-urrutian sumatzen da

 laxter degun Egun-sentia.

 Argi-gorria barreiatuz,

 goraka doa Eguzkia.

 Berarekin dator Eguna,

 guztiontzat bizi berria;

 pozik, alai da Izadia.

                 III

 Maindiri zabal zuri-gorriz

 estaltzen du izartegia;

 atzian itzalik geldituz

 illargi begibil aundia.

 Amaika izar diztiratsu

 utzi dute garbi bidia,

 bai-dator Eguzki-erregia.

                 IV

 Ara emen Eguzki, emeki

 edatuz urrezko jantzia.

 Maitale, biotz bero-guri,

 laztantzen du lili zuria.

 Maiteki samurrak esnatu du

 kutun lilluragarria,

 jarioz jori ats-eztia.

                 V

 Aize-epel kabian deika:

 «Emen da Egun-ataria.

 Lozorro utzi, esna zaite,

 zatoz urretxindor neria.»

 Oe goxo-biguña laga,

 Luma-arroz aztindu nagia.

 Aidean murgil da txoria.

                 VI

 Urrutiko baso illunak

 sumatzen du bere etorria

 suspertuz, eta txaloka artzen

 Errege agertu berria.

 Jaurtikiz baso sorgiña,

 artzen du jantzi orlegia,

 zorabiatuz maitalia.

                 VII

 Biziki lilluratu nauzu

 Egun-senti zoragarria!

 Neretzat edertasun utsa,

 lurriñ estitsu, abestia.

 Jaunaren izpitxo bat zera,

 nere baitara bidalia.

 Gora beti Jaun-egillia.