Jose Deuna
Anai Olabeaga'tar I. Salletarra
Aingeru talde, zerutik zatozte.
Kantu eder,
zuei esker,
Jose'ri kristauak abes diote;
txoko, bazter
leku ager,
ludi dana, Jose'ren aintzaz bete.
Belen'go estalpe zar-ilunian,
goiko Argi
bizi-bizi,
zaindu zuan, lastozko askatxoan.
Andik gutxi,
larri, igesi
erbeste-alde Aurra gorde naian.
Jaun-guzialdun alboan zekusen,
laņoz gabe,
aurrez-aurre,
ta sarritan besoetan laztantzen.
Aite, aite!
deika eme,
Izen eztitsuz, biotza xamurtzen.
Lorezai trebe ba Jose Zintzoa!
Lili zuri
txit-ederki
apaintzen du Nazaret'ko erria.
Andra Mari,
garbi-garbi, da
bertako Erregiņ aundia.
Sendi deun begirale izanez,
lurreko ogi,
Jainkoari
irabaz dio, neke gogor-latzez.
Zeruko ogi,
zuri-zuri
damakie gizonei Jesus bidez.
Arotz-lanian euki du langille,
bere mende,
Jainko-Seme.
Kristaua! begira, arritu zaite!
dan-Egille,
Zeru-Jabe,
jakite iturri dana, Ikasle.
Bete du lurreko egin-bearra
Jesus azi,
zaindu Mari;
joan daiteke zeruko sari bila.
Txit gozoki,
eme-emeki,
eman du paketsu azken arnasa.
Jose'ren jai-egunian, kristaua,
biotz garbiz,
gogo biziz,
goraldu Jesus Aurren aitordea.
Lore zuriz,
apain berriz,
edertu Jose deun aintzagarria.
Bera degu Elizaren zaindari;
asieratik,
goi-zerutik,
artu gaitu babespian xamurki.
Ekaitzetik,
lorraldetik,
zainduko du Eliza bereziki.
